Seroma's bij honden: hobbels op de incisie van een hondenoperatie (inclusief foto's)

Dierenarts deelt informatie over Seromas bij honden

Seromas, die bult op de incisie van een hondenoperatie is waarschijnlijk het laatste dat een hondenbezitter op zijn hond wil zien. Als huisdierouders wensen we tenslotte allemaal dat onze honden zonder problemen herstellen na de operatie - met een goed genezende incisie, een gladde huid en geen roodheid of afscheiding.

Wakker worden om een ​​boze huid te vinden met een verdachte knobbel of bult op de incisie van de hond kan zeker tot zorgwekkende gedachten leiden. Is de zwelling een abces? Kan het een hernia zijn? Gelukkig blijkt de zwelling in verschillende gevallen een eenvoudig seroom te zijn.

Dierenarts Dr. Ivana Crnec deelt informatie over seromas bij honden waardoor ze verschijnen, wat hondenbezitters moeten doen en hoe ze worden behandeld. Misschien vindt u het ook nuttig om naar enkele foto's van seroma's bij honden te kijken, zodat u weet hoe ze er normaal gesproken uitzien.

Verschillende andere oorzaken van knobbeltjes en bultjes op de chirurgische incisie van een hond worden ook behandeld, zodat u andere mogelijke oorzaken kent van gelijkaardige bultjes die geen seromas blijken te zijn.

Het is natuurlijk altijd belangrijk dat u uw dierenarts raadpleegt als u iets ongewoons opmerkt aan de chirurgische incisie van uw hond. Sommige chirurgische complicaties kunnen ernstig zijn en vereisen snelle veterinaire aandacht.

Seroma's bij honden: alles wat u moet weten

In dit artikel behandelen we de volgende informatie:

• Wat zijn seroma's bij honden?
• Waar verschijnen seroma's?
• Wat veroorzaakt seromen bij honden na een operatie?
• Hoe zien seroma's bij honden eruit?
• Foto's van seroma's bij honden
• Wat gebeurt er op het kantoor van de dierenarts
• Seroma look-a-likes bij honden
• Behandeling voor seromas bij honden
• Hoe kun je seromas bij honden voorkomen?

Seroma's bij honden begrijpen

Wat zijn seroma's bij honden? Een seroom is een sereuze vochtophoping die meestal optreedt op de plaats van de incisie na een operatie. De term "sereus" geeft een specifiek type vloeistof aan dat bestaat uit bloedplasma en ontstekingscellen.

Seromen ontwikkelen zich als gevolg van de bewegingen van de hond na de operatie en de reactie van het lichaam op de hechtingen die worden gebruikt voor het sluiten van de chirurgische incisie.

Tenzij er enkele significante complicaties zijn, hebben seroma's geen speciale veterinaire aandacht nodig en hebben ze de neiging om in de loop van enkele weken vanzelf op te lossen.

Hun oplossingen zijn echter sneller en soepeler als medische interventie wordt uitgevoerd. Behandeling is ook gerechtvaardigd in het geval van niet-chirurgische seroma's die systemische problemen veroorzaken.

Voor een beter begrip kunnen hondenseroma's worden ingedeeld in twee hoofdgroepen:

• Chirurgische seromen treden op als een postoperatieve complicatie boven de incisielijn
• Niet-chirurgische seromen kunnen overal op het lichaam voorkomen en worden niet geassocieerd met chirurgische ingrepen.

In dit artikel zullen we het vooral hebben over chirurgische seroma's.

Waar verschijnen seroma's?

Seroma's ontwikkelen zich op incisieplaatsen en de ophoping van vocht is over het algemeen gelokaliseerd tussen de huid en het onderhuidse weefsel. In zeldzamere gevallen kan er echter vochtophoping optreden tussen twee spierlagen.

Chirurgische seroma's kunnen op elke incisielijn voorkomen, ongeacht de locatie, maar statistisch gezien komen ze vaker voor bij operaties waarbij de ventrale middellijn, of eenvoudiger gezegd, het centrale deel van de buik van de hond.

Wat veroorzaakt seromen bij honden na een operatie?

Honden die een chirurgische ingreep ondergaan in de ventrale middellijn hebben een kans van 10 procent om een ​​seroom te ontwikkelen. Dit betekent dat op de tien geopereerde honden er één een chirurgische complicatie krijgt in de vorm van seroom.

Seroma's zijn typisch een chirurgische complicatie die het meest waarschijnlijk optreedt na abdominale chirurgische ingrepen waarbij de centrale lijn betrokken is. Bekende voorbeelden zijn sterilisatie- en castratieprocedures.

Hoewel de exacte oorzaken die leiden tot seroomontwikkeling niet volledig worden begrepen, nemen de kansen toe in de volgende scenario's:

• Als de dierenarts een overmatige dissectie van de huid en het onderhuidse weefsel uitvoert (dit betekent meer weefsel verwijderen dan nodig is)
• Als de dierenarts de weefsels meer traumatiseert dan ze aankunnen of met andere woorden slecht of beter gezegd ruw hanteert
• Als de dierenarts de incisie niet goed sluit en het lichaam gaat reageren op de hechtmaterialen.

Deze factoren houden allemaal verband met de chirurg en zijn praktijken.

Hoe zien seroma's bij honden eruit?

Seroma's verschijnen als zachte en vaak pijnloze massa's. Wanneer een hond zo'n massa ontwikkelt op of nabij een incisieplaats, is dit een veelbetekenend teken van een seroom. Gewoonlijk zal een hond met een seroom de volgende tekenen en symptomen vertonen:

• Zwelling van het incisiegebied
• Lokale irritatie en roodheid van de huid
• Verhoogde temperatuur rond de site
• Heldere vloeistof die uit de locatie lekt

Wat gebeurt er op het kantoor van de dierenarts?

Als uw hond onlangs is geopereerd en nu een bult over de incisielijn heeft, kunt u het beste uw dierenarts bellen en de situatie uitleggen.

Afhankelijk van de omstandigheden kan de dierenarts een nauwgezette controle of een follow-up aanbevelen. In beide gevallen is het van cruciaal belang om zijn/haar instructies op te volgen.

Differentiële diagnose: Seroma Look-a-Likes

Vanwege hoe ze eruit zien, kunnen seroma's vaak worden verward met verschillende andere aandoeningen en formaties. Differentiële diagnose is de term die door dierenartsen wordt gebruikt om het proces weer te geven van het uitsluiten van vergelijkbare aandoeningen en look-a-likes.

Hier zijn enkele veelvoorkomende differentiaaldiagnoses en hoe u deze kunt bereiken.

Seroma's versus hernia's

Seroma's worden vaak verward met hernia's, vooral wanneer ze voorkomen bij incisielijnen.Hernia's treden op wanneer een inwendig orgaan een zwakte in de spier naar buiten duwt.

Statistisch gezien zijn hernia's echter veel minder vaak voorkomende complicaties dan seroma's. Hoewel ongebruikelijk, zal de dierenarts voor de zekerheid de massa palperen en indien nodig echografie uitvoeren om de inhoud van de formatie te onderzoeken. Het ultrasone beeld zal onthullen of de inhoud vloeibaar (seroom) of organen (hernia) is.

Seroma's versus hematomen

Om dit onderscheid te maken, zal de dierenarts een deel van het vocht uit de formatie moeten halen. Het fundamentele verschil tussen een seroom en een hematoom zit in de inhoud: seroma's zijn gevuld met sereuze vloeistof terwijl een hematoom is gevuld met bloed.

De sereuze vloeistof is gemaakt van bloedplasma en ontstekingscellen - het bevat geen rode bloedcellen. Aan de andere kant is het typische hematoom gevuld met vol bloed en bevat het rode bloedcellen.

Seroma's versus abcessen

Nogmaals, de dierenarts zal wat vocht moeten onttrekken om de twee te onderscheiden. Abcessen zijn gevuld met pus en alleen kijken naar de vloeibare samenstelling is voldoende om een ​​onderscheid te maken. Pus heeft een hogere consistentie, is troebel en wordt gekenmerkt door een weerzinwekkende geur. Aan de andere kant is de vloeistof in een seroma helder, transparant en reukloos.

Seroma's versus tumoren

Het aanraken van de formatie kan de dierenarts van nuttige informatie voorzien. Seroma's zijn namelijk zacht en zacht, terwijl de meeste tumoren doorgaans hard zijn. Als de dierenarts echter een tumor vermoedt, zal hij/zij vloeistof moeten afnemen en een vloeistofanalyse onder een microscoop moeten uitvoeren, of een weefselmonster moeten nemen voor een meer diepgaande analyse.

Behandelingsopties voor Seromas bij honden

Nadat de aanwezigheid van een seroom is bevestigd, is de volgende stap het beslissen welke behandelingsoptie moet worden nagestreefd. Als het gaat om het beheersen van seroma's bij honden, zijn er twee hoofdopties:

De eerste optie is om het seroom vanzelf te laten oplossen.In principe zal het lichaam de sereuze vloeistof binnen ongeveer 10 tot 20 dagen opnemen.

De tweede optie is het starten van een behandelplan dat uit verschillende stappen kan bestaan. Als u en de dierenarts het eens zijn over de behandeling van het seroom, of als de periode van 20 dagen is verstreken en het seroma nog steeds aanwezig is, zijn hier enkele behandelingsopties.

• Vloeistofextracties: De dierenarts zal een grote naald en spuit gebruiken om zoveel mogelijk vloeistof op te zuigen. Dit is niet altijd een efficiënte methode, aangezien het lichaam nieuwe vloeistof kan gaan aanmaken zodra de oude is verwijderd.
• Seromadrainage: Als de extractie niet werkt, zal de dierenarts een drain plaatsen om een ​​constante afvoer van het vocht te garanderen en ophopingen te voorkomen. De drain kan een paar dagen blijven staan ​​en dan worden verwijderd als de opbouw stopt.
• Antibiotica: deze medicijnen worden gebruikt in combinatie met andere behandelingen bij het omgaan met een geïnfecteerd seroom. Ja, seroma's kunnen geïnfecteerd raken en geïnfecteerde seroma's kunnen zich ontwikkelen tot een abces.
• Pijnstillers: ze worden ook gebruikt in combinatie met en in situaties waarin de seroom pijn veroorzaakt.
• Corticosteroïden: deze kunnen worden gebruikt om de zwelling te verminderen en het lokale ontstekingsproces te beheersen.
• Chirurgische correctie: dit is de laatste redmiddelbehandeling en wordt meestal uitgevoerd als er geen andere optie is. Chirurgische behandeling van het seroom is geïndiceerd in situaties waarin de opgehoopte vloeistof een beschermende capsule vormt die extractie en afvoer ervan voorkomt.

Kun je Seroma's bij honden voorkomen?

Er is geen methode om een ​​seroomvrije procedure en 100 procent preventie te garanderen. De kans op het ontwikkelen van een seroom kan echter worden verkleind door bepaalde praktijken die plaatsvinden tijdens de operatie zelf en tijdens de herstelperiode na de operatie.

Tijdens een operatie

Deze tips zijn van toepassing op hoe de chirurg de procedure uitvoert. De dierenarts die de operatie uitvoert, moet namelijk zo min mogelijk weefsel verwijderen en voorkomen dat er zogenaamde lege ruimtes achterblijven die het lichaam probeerde op te vullen met sereuze vloeistof.

De dierenarts moet ook voorzichtig en uiterst voorzichtig met de weefsels omgaan. Tot slot moet de dierenarts de incisie goed sluiten. Dit betekent het juiste hechtmateriaal kiezen, geen openingen laten en niet te veel druk uitoefenen.

Tijdens herstel

Tijdens de herstelperiode is seroompreventie gebaseerd op verschillende aspecten, waaronder:

• Kompressen aanbrengen op de wond
• De hond op een rustige plek houden om onnodige verplaatsingen te voorkomen
• De Elizabethaanse halsband gebruiken om te voorkomen dat de hond de operatieplaats likt en infecties veroorzaakt.

Het komt neer op

Seroma's bij honden zijn een mogelijke complicatie na een operatie. Ze zijn echter geen reden om chirurgische ingrepen te vermijden, vooral als ze de levenskwaliteit van de hond kunnen verbeteren of hun gezondheid kunnen verlengen.

Als uw hond een seroom ontwikkelt, kunt u het beste contact opnemen met de chirurg die de procedure uitvoert. In de meeste gevallen zal de dierenarts zorgvuldige controle aanbevelen en alleen een behandeling aanbevelen als er een risico bestaat op verergering of het ontwikkelen van aanvullende complicaties.

Al met al kan elke chirurgische ingreep worden gevolgd door seroomvorming als complicatie, maar gelukkig, vaker niet, is seroma een goedaardig probleem dat ofwel zelfbeperkend of gemakkelijk op te lossen is.

Dit artikel is nauwkeurig en waarheidsgetrouw voor zover de auteur weet. Het is niet bedoeld ter vervanging van diagnose, prognose, behandeling, voorschrift of formeel en geïndividualiseerd advies van een dierenarts. Dieren die tekenen en symptomen van angst vertonen, moeten onmiddellijk door een dierenarts worden gezien.