7 gezondheidsproblemen om op te letten in uw Doberman Pinscher

Neem contact op met auteur

Doberman Pinschers, oorspronkelijk gefokt als waakhonden, zijn prachtige en opvallende wezens die, met zorgvuldige fokkerij, zijn getransformeerd in betrouwbare en loyale huisdieren. Als je het geluk hebt om je huis te delen met een "Dobie", dan moet je weten over de zeven gezondheidsproblemen die veel voorkomen in dit ras.

Zeven veel voorkomende gezondheidsproblemen in Doberman Pinschers

1. Verwijde cardiomyopathie
2. Von Willebrand Disease
3. Chronische actieve hepatitis (CAH)
4. Cervicale vertebrale instabiliteit (Wobbler-syndroom)
5. hypothyreoïdie
6. Maagverwijding en Volvulus syndroom (GDV of "Bloat")
7. Heupdysplasie

1. Verwijde cardiomyopathie

Dilated Cardiomyopathy (DCM), wat een chique medische manier is om een ​​'vergroot hart' te zeggen, is een aandoening waarbij de hartspier geleidelijk dikker en zwakker wordt (resulterend in hart- en ademhalingsfalen).

Symptomen van deze aandoening zijn niet altijd duidelijk, maar hier is waar u op moet letten bij uw pup:

• Depressie
• flauwte
• Kortademigheid
• Zwakheid

Uw dierenarts kan een echocardiogram uitvoeren om aanwijzingen te krijgen of uw hond DCM heeft of niet, maar de beste manier om een ​​diagnose te stellen, is via een echografie van het hart. Als uw hond een DCM-diagnose krijgt, zullen u en uw dierenarts gaan zitten en praten over de beste manier om voor uw hond te zorgen en hem zo comfortabel mogelijk te houden.

Regelmatige veterinaire onderzoeken kunnen deze ziekte helpen vangen en behandelen, waardoor de levensduur wordt verbeterd en mogelijk verlengd. Dit is een gebied van voortdurend en krachtig onderzoek terwijl wetenschappers en dierenartsen op zoek zijn naar specifieke genetische markers en nieuwe behandelingen.

2. Von Willebrand Disease

De meest voorkomende erfelijke bloedingsstoornis bij honden, de ziekte van von Willebrand (vWD), is vergelijkbaar met hemofilie en is een stollingsstoornis die uw arme hond kan overmatig laten bloeden.

Dit zijn de symptomen om op te letten:

• Neusbloedingen (dit is een vrij goede aanwijzing omdat honden niet bepaald bekend staan ​​om neusbloedingen!)
• Bloed in de urine of ontlasting van uw hond
• Bloedig tandvlees

Ugh. Het goede nieuws hier is dat de ziekte van von Willebrand zelden een fatale aandoening is als het op de juiste manier wordt beheerd. Wil je meer goed nieuws? Dit is een van de weinige hondenziekten met een definitieve genetische test. Een kleine bloedtest laat u en uw dierenarts weten of uw hond is getroffen door of drager is van de ziekte. Als uw hond geen symptomen heeft maar drager is van de ziekte, heeft dat invloed op het fokken (als uw hond het gen voor deze ziekte draagt, is het verstandig en verantwoordelijk om hem / haar niet te fokken en het risico loopt vWD door te geven aan de pups.)

Honden met vWD kunnen nog steeds veilig belangrijke operaties ondergaan, zoals gecastreerd of gecastreerd worden, zolang de juiste voorzorgsmaatregelen worden genomen.

3. Chronische actieve hepatitis (CAH)

Chronische actieve hepatitis of CAH is een ziekte waarbij de lever geen koper kan metaboliseren dat aanwezig is in veel voedingsmiddelen die uw hond eet of die deel uitmaken van zijn verpakte hondenvoeding. Het koper bouwt zich vervolgens op tot giftige niveaus. Dit kan leiden tot een ophoping van littekenweefsel, wat resulteert in leverfalen en de dood. CAH komt vaker voor bij vrouwen dan bij mannen en verschijnt vaak tussen de vier en zes jaar oud. Het eerste symptoom is vaak extreme dorst, hoewel dit misschien niet constant is en dus onopgemerkt blijft. Naarmate de ziekte vordert, omvatten de symptomen:

• Verlies van eetlust
• braken
• Gewichtsverlies
• Abdominale vochtretentie
• loomheid

Als CAH wordt vermoed, kan uw dierenarts leverenzymwaarden testen en uiteindelijk een biopsie uitvoeren. Er is geen remedie en de beste behandeling is om een ​​koperarm dieet te voeren. Als commercieel hondenvoer wordt gebruikt, moet dit zorgvuldig worden gelezen. Ingrediënten zoals peulvruchten, schaaldieren, lever, noten en granen moeten allemaal worden vermeden. Een hond met CAH mag alleen gedestilleerd water drinken. Sommige dierenartsen bevelen holistische behandelingen aan, zoals melkdistel, maar overleg met uw dierenarts voordat u een "natuurlijk" of vrij verkrijgbaar medicijn geeft.

4. Cervicale vertebrale instabiliteit (Wobbler-syndroom)

Wobbler-syndroom is een neurologische aandoening die wordt veroorzaakt door de compressie van het deel van het ruggenmerg dat de nek van uw hond aantast. Symptomen zijn onder meer:

• Een onstabiele of "wiebelige" manier van lopen
• Slepen of zwakte van de achterpoten
• Korte, schokkerige stappen met de voorpoten
• De nek in een gebogen of neerwaartse boog houden
• Nek pijn

Naarmate de toestand vordert, kan uw hond mogelijk niet zelfstandig opstaan ​​of lopen. Dit syndroom komt het meest voor bij honden ouder dan drie. De oorzaak van de compressie is onbekend, en omdat deze meestal niet wordt weergegeven bij jongere honden, is het moeilijk om uit te broeden, maar er zijn veel behandelingsopties voor honden met wobbler-syndroom.

Mildere gevallen kunnen worden geholpen door rust en steroïden. Therapieën voor ernstiger symptomen zijn acupunctuur voor pijnbestrijding, chiropractische aanpassing en chirurgie. Het maakt niet uit welke route je gaat, overleg altijd met je dierenarts over hoe je je pup het beste kunt helpen met deze aandoening.

5. Hypothyreoïdie

Je hebt waarschijnlijk gehoord van hypothyreoïdie omdat het een aandoening is die ook veel mensen treft. Veroorzaakt door een verminderde productie van schildklierhormonen, komt deze vaak erfelijke aandoening ook vrij vaak voor bij middelgrote tot grote honden, waaronder Dobermans. Honden moeten jaarlijks worden getest, omdat de aandoening zich op elk moment kan ontwikkelen.

Symptomen van hypothyreoïdie bij Doberman omvatten:

• loomheid
• Depressie
• Droge huid
• Koude gevoeligheid

De aandoening wordt gediagnosticeerd door lichamelijk onderzoek, bloedonderzoek en urineonderzoek. Er zijn verschillende oorzaken van een onderactieve schildklier, maar de behandeling is over het algemeen eenvoudig en effectief. Als bij uw hond de diagnose hypothyreoïdie wordt gesteld, ontvangt hij waarschijnlijk een recept voor een vervanging van een synthetisch schildklierhormoon, samen met aanpassingen aan zijn dieet om hem te helpen de best mogelijke voeding te krijgen om de effecten van een slordige schildklier tegen te gaan.

6. Maagdilatatie en Volvulus syndroom (GDV of "Bloat")

We hebben het niet over dezelfde sensatie die je krijgt na een nacht van zachte pretzels en cola light voor een volledig seizoen van de remix 'Arrested Development'.

Bloat bij uw hond kan voorkomen bij alle honden met diepe bovenlijf, inclusief Dobermans. Het is een noodsituatie waarbij de maag draait, de slokdarm afsnijdt aan het ene uiteinde en de darmen aan het andere, waardoor een opeenhoping van gas wordt veroorzaakt en de stroom van bloed en voedselmateriaal wordt geblokkeerd. Het kan voorkomen wanneer de hond een zware of moeilijk verteerbare maaltijd krijgt of te snel eet. Bovendien waarschuwen sommige dierenartsen onmiddellijk na het eten tegen lichaamsbeweging om dit rare, zeldzame medische voorval te voorkomen.

Symptomen van een opgeblazen gevoel bij uw hond kunnen zijn:

• Kokhalzen maar niet overgeven
• Overmatige kwijl
• Duidelijke pijn
• Een opgezwollen buik. Bloat is dodelijk tenzij behandeling wordt ontvangen. Elke hond die tekenen van een opgeblazen gevoel vertoont, moet onmiddellijk naar de dierenarts worden gebracht.

Uw dierenarts kan maagdecompressie uitvoeren door een slang in de maag van uw hond te steken door zijn keel. Als de maagverdraaiing dit voorkomt, kan een grote naald rechtstreeks in de buik worden ingebracht om de druk te verlichten en de maag te laten knikken. Chirurgie om de maag te verdraaien is de laatste optie. Om een ​​opgeblazen gevoel te voorkomen, kunt u overwegen kleinere, frequentere maaltijden te geven, brokken zacht te maken in water, een mild dieet te geven en maaltijdtijden te spreiden en te oefenen om uw hond wat rust en vertering te geven voordat u gaat rennen.

7. Heupdysplasie

Heupdysplasie is een misvorming van het heupgewricht waarbij de bal en de kom niet nauw op elkaar aansluiten en kunnen leiden tot zwakte en pijn. Deze aandoening wordt beïnvloed door zowel erfelijkheid als omgevingsfactoren. Het kan duidelijk worden in de puppytijd of later als een vorm van artrose. Heupdysplasie heeft veel vrij duidelijke symptomen, waaronder:

• Onwil om deel te nemen aan rennen, springen of klimmen
• Moeilijkheden stijgen
• Limping
• Verminderde activiteit

Als heupdysplasie wordt vermoed, kan uw dierenarts bloedonderzoek en urineonderzoek bestellen en een röntgenfoto maken van de heupen en onderrug van uw hond. Behandeling omvat symptoommanagement en soms een operatie. De chirurgische opties variëren afhankelijk van de leeftijd en de grootte van de hond. Niet-chirurgische benaderingen van symptoommanagement omvatten ontstekingsremmende medicatie, fysieke en hydrotherapie, gewichtsverlies en dieetveranderingen.

Hoe u zich kunt voorbereiden op uw dierenartsbezoek

Brengen	Vragen
Een ontlastingmonster in een afgesloten plastic zakje, zodat je dierenarts kan testen op parasieten en andere problemen	"Wat is de gemakkelijkste testroute die ons de beste antwoorden geeft met het minste ongemak voor mijn hond?"
Een pen en papier om aanbevelingen en antwoorden op uw vragen op te schrijven	"Zijn er naast medicijnen nog andere remedies die ik zou moeten nemen?"
Een vriend, als je nerveus bent over het bezoek of de diagnose	"Op welke veranderingen moet ik letten en wanneer moet ik hem terugbrengen?"
Een lijst met recente symptomen en wanneer ze leken te beginnen, evenals andere relevante informatie over de veranderende toestand van uw hond	"Zijn de ingrediënten in het voer van mijn hond nog steeds een goede keuze voor hem?"