Alles wat u moet weten over cerebrovasculaire accidenten (beroertes) bij honden

Heeft uw hond een beroerte gehad?

De term 'beroerte' verwijst in het algemeen naar een vasculair accident (soms een cerebrovasculair accident of CVA) dat zich in het lichaam heeft voorgedaan en de hersenen heeft aangetast.

Jarenlang dachten dierenartsen dat beroertes bij honden zeldzaam waren, maar recente ontwikkelingen in de diergeneeskunde hebben dit perspectief veranderd en we beginnen nu te leren hoe vaak beroertes bij honden echt voorkomen.

Het woord 'beroerte' wordt soms misbruikt om van toepassing te zijn op aandoeningen die geen CVA's zijn, en dit kan verwarring veroorzaken bij eigenaren van gezelschapsdieren. Begrijpen wat een beroerte is en wat het niet is, en hoe het honden beïnvloedt, helpt ons om te weten hoe we onze geliefde huisdieren moeten behandelen en hun overlevingskansen kunnen verbeteren.

Er is nog steeds onderzoek gaande om te begrijpen wat CVA's veroorzaakt en hoe ze het beste bij honden kunnen worden behandeld. Er valt nog veel te leren over deze aandoening, maar het goede nieuws is dat een CVA niet het einde van de wereld is voor uw hond en velen herstellen er goed van.

In feite kunnen kleine CVA's onopgemerkt blijven, omdat de tekenen uiterst subtiel kunnen zijn en de hond herstelt zonder veterinaire behandeling.

Wat is een cerebrovasculair accident?

Wanneer een hond een CVA heeft, betekent dit dat er iets is gebeurd waardoor de normale functie van de hersenen wordt aangetast. Er zijn twee belangrijke manieren waarop dit kan gebeuren: er is een verstopping van een bloedvat (meestal veroorzaakt door een stolsel) of een bloedvat in de hersenen barst en bloedt, waardoor een bloeding ontstaat.

Wanneer een van deze dingen gebeurt, wordt de stroom van zuurstof en voedingsstoffen naar de hersenen belemmerd en beginnen hersencellen af ​​te sterven. Dit resulteert in hersenbeschadiging en de zichtbare symptomen van een beroerte.

Bij mensen is 85% van de beroertes ischemisch, wat betekent dat ze worden veroorzaakt door een stolsel waardoor het bloed niet goed kan circuleren. Slechts 15% van de beroertes is hemorragisch, wat betekent dat ze worden veroorzaakt door een bloedvatbloeding. We hebben nog niet genoeg onderzoek om aan te geven of vergelijkbare cijfers bestaan ​​voor honden, maar het lijkt een waarschijnlijke mogelijkheid.

De ernst van een beroerte hangt af van hoe lang de bloedstroom is verstoord. Wanneer de bloedtoevoer maar kort wordt gestopt valt de schade mee. Herstel is snel bij zowel mensen als honden. Dit staat bekend als een TIA (Transient Ischemic Attack) of mini-beroerte. Hoewel de incidentie van TIA's bij honden niet is onderzocht, aangezien de symptomen mild zijn en vaak niet worden opgemerkt of door de eigenaren worden aangezien voor iets anders, denken sommige dierenartsen dat ze bij honden voorkomen.

In gevallen waarin de bloedtoevoer naar de hersenen langer is verstoord, zijn de symptomen van een beroerte ernstiger en kunnen verlamming of draaien in cirkels tot gevolg hebben.

Met technologische vooruitgang, met name Magnetic Resonance Imaging (MRI), is het nu mogelijk om met zekerheid vast te stellen wanneer een hond een beroerte heeft gehad, welk deel van de hersenen is aangetast en wat de ernst is.

De symptomen herkennen

Terwijl bij mensen de symptomen van een beroerte vaak dramatisch zijn, kunnen ze bij honden subtiel zijn en kunnen ze over het hoofd worden gezien of worden verward met iets anders.

Veel voorkomende symptomen zijn:

• kantelen van het hoofd
• gebrek aan eetlust (veroorzaakt door misselijkheid)
• verlies van evenwicht
• desoriëntatie
• verlies van gezichtsvermogen (mogelijk slechts aan één kant)
• rondjes lopen
• ogen flitsen van links naar rechts
• gedragsveranderingen (janken, aandacht zoeken, agressie)
• verlies van basistraining, waaronder incontinentie
• moeite met het leren van nieuwe dingen of moeite om zich op een taak te concentreren (het meest merkbaar bij honden die deelnemen aan een hondensport die regelmatige training vereist)
• schijnbaar 'uit elkaar' of in een roes
• slepen met een achterbeen of hinken op een voorbeen
• verlamming
• aanvallen

Het soort symptomen dat een hond zal vertonen na een CVA hangt sterk af van de ernst van de beroerte, wat de oorzaak is en waar het in de hersenen voorkomt. Veel eigenaren realiseren zich pas dat hun huisdier onwel is als het een ernstige beroerte krijgt met dramatische symptomen, zoals epileptische aanvallen en verlamming. Ze kunnen zich later herinneren dat hun huisdier vóór dit incident andere, mildere symptomen van een beroerte had, waarvan ze op dat moment niet wisten dat ze significant waren of verband hielden met de natuurlijke veroudering van hun huisdier.

CVA-symptomen worden vaak verward met vestibulaire ziekte, die een aantal van dezelfde symptomen veroorzaakt (kanteling van het hoofd, evenwichtsverlies, in cirkels draaien). Het vestibulaire systeem is verantwoordelijk voor het evenwicht en bevindt zich in de hersenen en het binnen- en middenoor.

Het is verwarrend dat een CVA een vestibulair probleem kan veroorzaken als het het deel van de hersenen aantast dat geassocieerd is met het vestibulaire systeem. Soms wordt vestibulaire ziekte een hondenberoerte genoemd, wat onjuist is. Vestibulaire ziekte kan optreden als gevolg van een oorontsteking, hoofdtrauma, een tumor of soms zonder duidelijke reden. Het gaat over het algemeen vanzelf over zonder behandeling en is niet dodelijk, hoewel het een indicatie kan zijn van iets anders dat levensbeperkend kan zijn.

Daarentegen zijn CVA's ernstiger omdat ze zonder behandeling steeds erger kunnen worden en kunnen leiden tot de dood van de hond.

Andere aandoeningen die kunnen worden verward met CVA's vanwege de symptomen zijn problemen met de ruggengraat (slepen van het achterbeen), artritis of spierverstuiking (slappe voorpoot), epilepsie (toevallen, gedragsveranderingen, desoriëntatie) en vergiftiging door iets giftigs.

Alleen een dierenarts kan bepalen of een hond echt een CVA heeft gehad, omdat dit specifieke tests vereist, niet alleen om andere aandoeningen uit te sluiten, maar mogelijk ook om vast te stellen waar de beroerte in de hersenen is opgetreden.

Hoe wordt een CVA gediagnosticeerd?

Aangezien de symptomen van een CVA veel andere aandoeningen kunnen nabootsen, is het belangrijk om onmiddellijk een dierenarts te raadplegen als u vermoedt dat uw hond een beroerte heeft gehad. De diagnose is gedeeltelijk afhankelijk van het uitsluiten van andere mogelijke ziekten voordat wordt bevestigd dat uw hond een beroerte heeft. Er worden bloed- en urinemonsters genomen om te controleren op onderliggende aandoeningen.

Af en toe, afhankelijk van het type beroerte, is het mogelijk om er tijdens een lichamelijk onderzoek bewijs voor te zien. Bij een hemorragische beroerte, waarbij een bloedvat is gesprongen en in de hersenen is gebloed, kan het bijvoorbeeld bewijs hiervan zien als het bloed achter het oog is gebloed en tijdelijke blindheid heeft veroorzaakt.

Helaas is voor de meeste gevallen van een beroerte de enige betrouwbare manier om te bevestigen dat er een CVA is opgetreden, het gebruik van een MRI-machine om de hersenen te scannen. MRI's zijn echter duur en moeten meestal worden uitgevoerd bij een gespecialiseerde dierenarts, waardoor ze buiten het budget van veel eigenaren vallen.

Honden die één beroerte hebben, kunnen later een andere krijgen en elke hond heeft de neiging ernstiger te zijn. Dit is een andere factor bij het diagnosticeren van een CVA, hoewel het niet zo nuttig is als uw hond maar één beroerte heeft gehad.

Behandeling en herstel

Honden herstellen beter van beroertes dan mensen en meestal in een snellere tijd. Kleine beroertes die geen verlamming of toevallen veroorzaken, kunnen binnen een week verdwijnen, maar zaken als gedragsveranderingen kunnen langer duren om op te lossen. In sommige gevallen kunnen ze permanent zijn.

Net als bij mensen zijn de eerste uren en dagen nadat een beroerte is opgetreden van cruciaal belang voor het bepalen van herstel.Hoe sneller de verbetering, hoe groter de kans op volledig herstel, maar dit is erg afhankelijk van hoeveel schade er is aangericht, wat er in de hersenen is aangetast en of er een onderliggende aandoening is (zoals een hersentumor die de beroerte heeft veroorzaakt). .

Er is geen behandeling voor een beroerte, behalve om voor het huisdier te zorgen tijdens zijn herstel en om mogelijke bijwerkingen, zoals misselijkheid, te behandelen. Een hond die een CVA heeft gehad, moet een grondige medische beoordeling ondergaan, inclusief bloedonderzoek en hartscan, om te bepalen of er een onderliggende oorzaak is voor de beroerte die moet worden behandeld.

Risicofactoren voor CVA's zijn onder meer:

• hartziekte (met name congestief hartfalen)
• hypertensie
• bloedstollingsstoornissen
• sepsis
• misvormingen van de bloedvaten
• chronische nierziekte
• hersentumor
• hartworm
• suikerziekte
• ziekte van Cushing
• inname van giftige stoffen

Hyperthyreoïdie is ook gesuggereerd als een risicofactor, maar het bewijs ontbreekt om dit te bevestigen.

Helaas is het in ongeveer 50% van de gevallen onmogelijk om een ​​onderliggende trigger voor de beroerte te vinden.

Leven na een beroerte

De langetermijnuitkomst voor een hond die een beroerte heeft gehad, is afhankelijk van een aantal factoren, zoals de ernst en of er een onderliggende oorzaak is gevonden die verband houdt met de CVA.

Sommige aandoeningen die een beroerte kunnen veroorzaken, zijn op zichzelf levensbedreigend, zoals in het geval van een hersentumor of nierziekte. In deze gevallen is palliatieve zorg mogelijk de enige optie voor de hond en zal hun levensverwachting niet hoog zijn.

Andere oorzaken van een beroerte kunnen met medicatie worden behandeld, en als gevolg daarvan zijn de vooruitzichten voor de hond veelbelovender. Met de juiste behandeling wordt niet alleen de onderliggende ziekte onder controle gehouden, maar wordt ook het risico op verdere beroertes geminimaliseerd.

In situaties waarin de oorzaak van de beroerte niet kan worden vastgesteld, is de uitkomst voor de hond veel ingewikkelder.Er is een grote kans dat er nog meer beroertes optreden, dit kunnen kleine of grote gebeurtenissen zijn, maar elk zal iets meer schade toebrengen aan de hersenen en kan leiden tot blijvende invaliditeit bij de hond.

De eigenaar kan weinig doen om verdere CVA's te voorkomen, maar waakzaam zijn voor het huisdier en ze naar de dierenarts brengen zodra ze mogelijke tekenen van een beroerte opmerken, zal helpen.

Er zijn slechts een handvol onderzoeken gedaan naar de overlevingskans op lange termijn van honden die een CVA krijgen. Dit is deels te wijten aan een gebrek aan honden bij wie de aandoening wordt vastgesteld.

Een in 2012 gepubliceerde studie keek naar 22 honden die door MRI waren gediagnosticeerd met ischemische beroertes.

• Vijf honden (23%) stierven binnen 30 dagen na de beroerte.
• Bij die honden die langer dan 30 dagen overleefden, was de prognose beter, met een gemiddelde levensverwachting van 505 dagen (bijna 17 maanden).
• Vier honden (18%) leefden langer dan dit en leefden nog toen het onderzoek werd afgesloten.
• Uit de studie bleek dat bij honden die langer dan 30 dagen overleefden er een grote kans was op een nieuwe beroerte 6-17 maanden na de eerste.

Het is echter niet allemaal kommer en kwel. Dierenarts Dr. Todd Bishop zegt: "Ik zou zeggen dat maar liefst 75% [van de honden] met de tijd verbetert of normaliseert, maar het kan een week of langer duren. Ik heb honden gehad die jaren na een beroerte leefden. Gelukkig, gezond leeft."

Hoewel we nog veel niet weten over beroertes bij honden, is het algemene beeld positief en veel honden overleven zelfs vrij ernstige beroertes en keren terug naar een normaal leven.

Dit artikel is nauwkeurig en waarheidsgetrouw voor zover de auteur weet. Het is niet bedoeld ter vervanging van diagnose, prognose, behandeling, voorschrift of formeel en geïndividualiseerd advies van een dierenarts. Dieren die tekenen en symptomen van angst vertonen, moeten onmiddellijk door een dierenarts worden gezien.