Wild en vrij: wilde paarden in de buurt van de Grand Canyon
Wilde paarden in Arizona
In het Kaibab Forest, vlakbij het Grand Canyon National Park, lopen weer wilde paarden vrij rond. Op het wandelpad tussen Tusayan en de South Rim zul je er waarschijnlijk elke dag een paar tegenkomen. Gewoonlijk blijft een klein groepje van hen - drie of vier, soms vijf - bij elkaar en brengt de dag door met grazen in het bos. Ze zien er gezond en gelukkig uit, zwaaiend met hun staart als koeien in een rijke weide.
De meeste zijn donkerbruin en een paar hebben een lichtbruine of grijze vacht. Ze zijn niet erg schichtig, zolang je maar afstand houdt. Ze lijken ontspannen en genieten van het leven hier in de Ponderosa-bossen van Noord-Arizona, waar de hoogte ongeveer 2800 voet is.
Ik vroeg het onlangs aan mensen die al jaren in dit gebied wonen. Bijna iedereen zei dat ze in 2020 begonnen te verschijnen, hoewel enkelen zeiden dat ze ze voor het eerst hadden opgemerkt in 2019. Men denkt dat de oorspronkelijke vrij rondlopende paarden afkomstig waren uit de Navajo Nation en mogelijk uit het Hualapi-reservaat.
Hieraan is een heel triest verhaal verbonden. Arizona verkeert al jaren in een staat van droogte. In 2019 stierven enkele honderden paarden. Ze gingen drinken uit een drinkplaats. Het water was grotendeels opgedroogd en de paarden kwamen vast te zitten in de modder. Ze waren ondervoed en te zwak om uit de modder te komen en stierven daar.
Dit kwam in het nieuws en er werd aandacht besteed aan enkele foto's van de honderden dode paarden.
Er wordt gedacht dat sommige paarden dwaalden en het Kaibab National Forest bereikten, waar voldoende gras en struiken te vinden zijn. De paarden hebben hier genoeg te eten en lijken het goed te doen. De eersten die zich hier waagden, hebben gedekt en babypaardjes ter wereld gebracht.De eerste in het wild geboren paarden die hier vrij in het bos leven.
Nu zijn ze aan een nieuw hoofdstuk begonnen, met elk jaar een nieuwe lichting paarden die hier geboren worden. Ze lijken goed geschikt voor het klimaat op deze grote hoogten, de temperatuur stijgt tot halverwege de jaren 80 tijdens deze zomerdagen en koelt 's nachts af tot ongeveer 50 graden. Een comfortabel bereik. Hopelijk blijven ze genoeg water hebben om te overleven en gezond te blijven.
Ik had nog nooit een wild paard gezien totdat ik in dit deel van het land ging wonen. Ik maak bijna dagelijks wandelingen over het pad door het bos (dat ongeveer tien kilometer lang is en Tusayan verbindt met de Grand Canyon South Rim), en kom regelmatig de wilde paarden tegen. Het is altijd geweldig om ze te zien.
Samen met de eland, af en toe een grondeekhoorn (Abert Squirrel), de alomtegenwoordige hagedissen en de verscheidenheid aan vogels (vooral de raaf), maken ze dit gebied uniek. Ze belichamen de wildheid van het westen en de geest van vrijheid.
We hebben een groot deel van de natuurlijke wereld getemd - en geprobeerd te temmen - voor onze eigen doeleinden. Het is geweldig om te zien hoe een paar van deze wezens weer wild en vrij worden, zo ver zwerven als ze willen, vrolijk kwispelend in de zon en de frisse lucht. Mogen ze lang vrij rondlopen en leven.
Deze inhoud weerspiegelt de persoonlijke mening van de auteur. Het is nauwkeurig en waarheidsgetrouw voor zover de auteur weet en mag niet worden vervangen door onpartijdige feiten of advies in juridische, politieke of persoonlijke zaken.
