Waarom is mijn Duitse herder zo reactief? (En wat kan ik doen?)

Waarom is mijn Duitse herdershond zo reactief?

Of je nu al een GSD hebt of je onderzoek doet voordat je er een in je huis verwelkomt, je vraagt ​​je misschien af ​​waarom ze vaak zo reactief zijn. Reactiviteit bij honden kan verschillende onderliggende redenen hebben. De kwaliteit van de training van een Duitse herder, zijn opvoeding, genetica en leeftijd zijn bijvoorbeeld allemaal variabele facetten waarmee rekening moet worden gehouden.

Om dit probleem aan te pakken, moeten we daarom elk van deze factoren afzonderlijk bekijken. Laten we de reactiviteit bij Duitse herders eens nader bekijken en wat eraan kan worden gedaan.

Wat precies Is Reactiviteit bij honden?

Wat is precies een "reactieve hond?" De term wordt vaak door elkaar gebruikt met het woord "agressie", maar gaan de twee echt hand in hand?

Over het algemeen gebruiken we "reactief" voor honden die overmatige opwinding vertonen en reageren op normale gebeurtenissen in hun omgeving met een hoger dan gemiddeld niveau van intensiteit. Het is alsof deze honden in een hyperwaakzame staat leven en overdreven reageren op dingen door te blaffen, uitvallen, hijgen, ijsberen en zich over het algemeen rusteloos gedragen.

In deze gemoedstoestand zijn deze honden over de drempel en komen ze in een onreagerende toestand waarin je ze kunt vertellen om te gaan zitten, ze te roepen of zelfs een plak onzin over hun neus te laten bungelen en het kan ze niets schelen. De technische definitie is de "hond die de drempel overschrijdt".

8 redenen waarom Duitse herders reactief zijn

Als uw Duitse herder reactief is, bent u waarschijnlijk gefrustreerd door dit gedrag, aangezien u hem niet mee naar het park kunt nemen of kunt deelnemen aan een groepstraining.

Je hebt misschien het gevoel dat je altijd op eierschalen loopt om kritieke ontmoetingen te vermijden, maar wat maakt dit hondenras zo reactief? Hieronder volgen enkele mogelijke oorzaken van reactiviteit bij Duitse herdershonden.

1. Een kwestie van genetica

Het is jammer, maar veel hondentrainers en gedragsadviseurs zien een toestroom van angstige en reactieve Duitse herders, samen met een slecht exterieur en medische problemen.

Zijn de dagen van de kalme en zelfverzekerde Duitse herders voorbij? Veel hondenbezitters herinneren zich dat ze opgroeiden met geweldige honden, maar tegenwoordig lijken deze edelstenen steeds zeldzamer te worden.

We weten dat angst en reactiviteit een genetische basis kunnen hebben. Pups die worden geboren uit angstige moeders zullen deze wereld waarschijnlijk betreden in een staat van stress die hen in het leven kan beïnvloeden.

Genen zijn echter slechts een deel van het probleem. We moeten ook aan het milieu denken.

Wist je dat? Volgens een studie duurde het slechts 5 generaties om lijnen van honden te krijgen die nerveuzer waren dan normaal. Deze honden waren verlegen, minder actief, minder nieuwsgierig en soms catatonisch wanneer ze door mensen werden benaderd (Bron: Murphree et al. 1974)

2. Vroegtijdige verwijdering uit het nest

Volgens een studie (Pierantoni et al., 2011) waren puppy's die te vroeg uit het nest werden gehaald een belangrijke voorspeller van overmatig blaffen, angst tijdens wandelingen en reactie op geluiden.

3. Gebrek aan socialisatie

Veel pups die opgroeien om angstig en reactief te worden, zijn puppy's die niet goed gesocialiseerd zijn.

Gebrek aan blootstelling aan mensen, andere honden en bezienswaardigheden en geluiden van het dagelijks leven tijdens de kritieke socialisatieperiode (die eindigt op een leeftijd van 12 tot 16 weken) kan leiden tot schichtige puppy's en reactieve volwassenen.

Maar zelfs "gesocialiseerde" puppy's kunnen reactief worden. Het probleem is wanneer de socialisatie verkeerd wordt uitgevoerd, waardoor de pups te veel onder druk komen te staan, wat het tegenovergestelde effect heeft.

Angstige puppy's van de Duitse herder moeten in hun eigen tempo worden gesocialiseerd.Interacties forceren wanneer ze niet comfortabel zijn, kan de zaken verergeren.

Onthoud bovendien dat honden altijd aan het leren zijn, dus stop de socialisatie niet abrupt na 16 weken. Socialisatie moet gedurende het hele leven van uw Duitse herder worden gehandhaafd. Ja, voor het geval je het je afvraagt, er bestaat zoiets als 'desocialisatie'.

Blijf uw puppy op een positieve, niet-overweldigende manier blootstellen aan zijn wereld om een ​​solide basis te leggen voor de rest van zijn leven.

4. De kwestie van territorialiteit

Veel honden vertonen tot op zekere hoogte tekenen van reactiviteit, vooral wanneer een vreemde of een andere hond hun waargenomen territorium nadert.

Dit gedrag lijkt intenser wanneer de ruimte van de hond beperkt is omdat hij in de auto zit of aan huis gebonden is, of hij is aangelijnd of vastgebonden.

5. Aandacht voor de omgeving

Duitse herders worden beschreven als waakzame honden die evenwichtig blijven, maar wanneer de omstandigheden daarom vragen, schakelen ze over op gretig en alert.

Deze eigenschappen hebben Duitse herders tot geliefde bewakers van het huis en de boerderij gemaakt. Deze honden zijn niet de gemiddelde Golden of Labrador retriever die, als 'sociale vlinders', zich haasten om iedereen die ze ontmoeten te begroeten en vriendschap te sluiten.

Integendeel, naarmate GSD's volwassen worden, worden ze meer aan de gereserveerde kant, en hun norm stelt duidelijk dat hun afstandelijkheid "zich niet leent voor onmiddellijke en willekeurige vriendschappen".

Met de aangeboren aanleg van dit ras is het daarom belangrijk om te erkennen hoe men, zonder de juiste socialisatie, training en begeleiding, op een dunne lijn loopt.

De natuurlijke afstandelijkheid van een Duitse herder kan gemakkelijk veranderen in achterdocht, wantrouwen en zelfs buitensporige territoriale agressie.

6. De leeftijdsfactor

Over het algemeen zijn jonge Duitse herderpups blij en enthousiast om mensen te begroeten. Terwijl ze elkaar ontmoeten en begroeten, zijn ze allemaal wiebelig en kunnen ze aandacht en aaien van mensen vragen.

Dingen kunnen echter beginnen te veranderen wanneer de tweede angstperiode nadert en wanneer Duitse herders het adolescentiestadium bereiken, een tijd waarin hun houding ten opzichte van mensen die in de buurt van hun eigendom zijn, verschuift naar territoriaal gedrag.

Rond de 8 maanden merk je misschien dat vreemden of andere naderende honden nu potentiële bedreigingen zijn geworden. Eens wiebelend, kan uw jonge tiener nu blaffen of zelfs grommen als hij indringers opmerkt. Naarmate pups tieners worden, nemen ze sneller slechte beslissingen en zijn ze ook emotioneler en reactiever.

Hoewel het normaal is dat Duitse herderpups zich op deze manier gedragen, wil je dat je puppy later deze beschermende instincten gaat ontwikkelen, zodat hij volwassen genoeg is om betere beslissingen te nemen.

7. De impact van sterilisatie

Zelfs het steriliseren van een Duitse herdershond speelt een rol bij de aanleg van dit ras voor reactiviteit. In een studie werd gekeken naar de effecten van ovariohysterectomie (de technische term voor de sterilisatieoperatie van een hond) op de reactiviteit van een Duitse herdershond.

Het gedrag van gesteriliseerde Duitse herders werd vergeleken met intact gelaten Duitse herders. Uit het onderzoek bleek dat gesteriliseerde GSD's meer reactiviteit vertoonden in vergelijking met degenen die intact werden gelaten.

De onderzoekers concludeerden dat honden ongeveer vier en vijf maanden na een sterilisatie-operatie gedragsveranderingen kunnen ondergaan.

Een andere studie onthulde dat gesteriliseerde Duitse herdershonden meer offensieve territoriale agressie vertoonden als reactie op de nadering van een vreemdeling met een vreemde hond, waarbij blaffen de meest voorkomende vocalisatie was.

In de studie was het gemiddelde aantal blaffen inderdaad 45 keer in de gesteriliseerde groep versus 26 keer in de intacte controlegroep.

Uit de studie bleek dat het risico op reactiviteit na sterilisatie groter was als de hond al agressie vertoonde vóór de eerste verjaardag of als hij in het verleden uit een overwegend mannelijk nest kwam.

Wist je dat? Als een teefje zich tussen twee reuen in de baarmoeder bevindt, bestaat de kans dat haar hersenen worden beïnvloed (vermannelijkt) met dank aan de diffusie van testosteron door het amnionmembraan.

8. Versterkende gevolgen

Iets belangrijks om te overwegen is de inherente versterkende aard van reactief handelen. Uw Duitse herdershond blaft en valt uit? De persoon of andere hond gaat waarschijnlijk weg, waardoor de hond een gevoel van opluchting krijgt.

Dit reliëf werkt versterkend voor de hond. Longeren en blaffen is in dit geval een afstandsverhogend gedrag, wat betekent dat de hond om ruimte vraagt.

Het gedrag van reactief handelen zet dus wortel en vestigt. Hoe meer de hond het reactieve gedrag repeteert, hoe meer het zich herhaalt en bijna een automatisch standaardgedrag wordt bij het opmerken van triggers.

Barrièrefrustratie bij GSD's

Soms zijn honden die reactief handelen, echt honden die graag andere mensen en honden willen ontmoeten.

Deze vorm van reactiviteit vindt plaats wanneer deze honden zo gretig zijn om elkaar te ontmoeten en te begroeten dat ze sterk gefrustreerd raken omdat ze worden tegengehouden door de riem, en de opwinding gaat al snel over in een agressieve vertoning.

Los van de lijn zijn deze honden sociale vlinders, spelen ze met andere honden en/of gedragen ze zich super vriendelijk naar mensen toe. De naam voor deze vorm van reactiviteit is 'barrièrefrustratie'.

7 manieren om een ​​Duitse herder minder reactief te maken

Het is duidelijk dat er verschillende factoren kunnen zijn die reactiviteit bij een GSD kunnen veroorzaken. Dus wat kunt u doen om de situatie te verbeteren?

In de meeste gevallen zult u merken dat het werken met reactiviteit een geïntegreerde aanpak vereist om de stress van uw Duitse herder te verminderen en hem te leren veerkrachtiger te worden. Het belangrijkste doel is om Duitse herders veel nieuwe ervaringen te bieden waarin ze zich veilig en ontspannen voelen en de situatie onder controle hebben.

Hieronder volgen enkele tips om een ​​GSD minder reactief te maken.Als uw Duitse herder agressief is, zoek dan de hulp van een hondengedragsdeskundige met behulp van geweldloze gedragsverandering.

1. Raadpleeg de dierenarts

Als uw hond vroeger nogal kil was en nu plotseling reactief is, geef hem dan het voordeel van de twijfel en kijk of er mogelijk een onderliggende medische aandoening is.

Er zijn bepaalde omstandigheden die de reactiviteitsdrempel van een hond kunnen verlagen, waardoor de kans groter is dat ze reageren. Dit is waarschijnlijker als de reactiviteit uit het niets kwam.

De hond kan een soort pijn hebben, of misschien is er een onderliggend schildklierprobleem.

2. Beheer de omgeving

Hoe meer uw hond reactief gedrag repeteert, zoals blaffen en uitvallen, hoe meer hij zich vestigt en gewoontevormend wordt.

Om een ​​reactieve hond te helpen, moet je er dus alles aan doen om te voorkomen dat hij zich overweldigd voelt. Met andere woorden, je moet zoveel mogelijk voorkomen dat hij over de drempel gaat.

Bedenk dat als uw hond te reactief of hypervigilant is tijdens wandelingen, stresshormonen zijn lichaam zullen overspoelen, en deze stress zal worden overgedragen naar het huis, waardoor de potentiële reactie op dingen toeneemt.

En vice versa: als het thuis stressvol is, wordt die stress overgedragen op wandelingen. Het is dus belangrijk om dingen zorgvuldig te regelen, zowel tijdens wandelingen als binnenshuis, om te voorkomen dat ze stressvolle gebeurtenissen worden.

Dit kan betekenen dat u uw hond uitlaat op uren dat er geen mensen of honden in de buurt zijn, afstand creëert van zijn triggers of zelfs wandelingen overslaat totdat uw hond beter is toegerust om zijn angsten onder ogen te zien.

Wist je dat? Na een stressvolle gebeurtenis kan het cortisolgehalte van uw hond dagen of zelfs weken hoog blijven. Back-to-back stressvolle gebeurtenissen kunnen leiden tot het fenomeen van trigger-stacking, waarbij de hond plotseling "ontploft".

3. Gebruik tegenconditionering

Tegenconditionering is een krachtige methode die wordt gebruikt om angsten en fobieën bij zowel mensen als onze viervoeters te behandelen.

Tegenconditionering houdt in dat de angstopwekkende trigger wordt geassocieerd met een stimulus die een positieve emotionele toestand oproept, zoals eten of spelen. Vanaf een veilige afstand kunt u uw hond daarom elke keer dat hij een trigger ziet, hoogwaardige traktaties geven. De oefening "kijk eens naar die hond" kan nuttig zijn.

Het doel is om de angstopwekkende triggers herhaaldelijk te presenteren met iets dat door de hond als prettig wordt ervaren, tot het punt waarop de angstopwekkende trigger een voorspeller wordt van geweldige dingen, waardoor een zogenaamde positieve geconditioneerde emotionele reactie ontstaat.

4. Begin met trainen

Zodra uw hond rustiger is, kunt u beginnen met vragen om gedrag dat in verschillende omstandigheden van pas zal komen. U kunt bijvoorbeeld de noodomkeer trainen. Als u merkt dat een hond of persoon te dichtbij komt voor comfort, draai dan om zodat uw hond niet te gestrest raakt.

Je kunt ook aandachtsvolgend trainen. Zodra uw hond betrouwbaar naar de trekker kijkt en vervolgens naar u voor een traktatie, traint u uw hond om naar u op te kijken terwijl u loopt.

5. Investeer in kalmerende hulpmiddelen

Zeer gestreste honden kunnen baat hebben bij kalmerende producten zoals kalmerende supplementen, DAP-halsbanden, Thundershirts of Calming Caps. Sommige honden hebben mogelijk voorgeschreven medicijnen nodig. Overleg met uw dierenarts.

6. Vermijd op straffen gebaseerde methoden

U kunt in de verleiding komen om schokhalsbanden of andere soorten correcties te gebruiken om te voorkomen dat uw hond reactief reageert, maar in de meeste gevallen lopen deze methoden het risico averechts te werken, waardoor er later meer problemen ontstaan.

Omdat de staat van reactiviteit wordt aangedreven door emoties die niet kunnen worden gecorrigeerd door straf, zal het straffen van je Duitse herder niets doen om de manier waarop hij zich intern voelt te veranderen.

In plaats van uw hond te straffen voor het uitvoeren van ongepast gedrag, probeert u zijn emotionele reactie te veranderen en hem te trainen hoe u wilt dat hij zich gedraagt ​​wanneer hij wordt geconfronteerd met zijn triggers.

7. Schakel professionele hulp in

Zoek naar een professionele hondentrainer of gedragsconsulent die geweldloze training en gedragsverandering gebruikt.

Hij of zij kan bevestigen of uw GSD echt reactief is of gewoon om een ​​andere reden handelt, zoals beschermend gedrag of barrièrefrustratie. Ze kunnen u dan helpen gedragsverandering correct door te voeren, terwijl ze rekening houden met de veiligheid van u, uw hond en anderen om u heen.

Misschien wil je ook kijken naar Reactive Rover-klassen. Dit zijn speciale lessen die worden gegeven door hondentrainers die reactiviteit van hond op hond aanpakken.

Referenties

• Kim HH, Yeon SC, Houpt KA, Lee HC, Chang HH, Lee HJ. Effecten van ovariohysterectomie op reactiviteit bij Duitse herdershonden. Dierenarts J. 2006 juli;172:154-9. doi: 10.1016/j.tvjl.2005.02.028. PMID: 16772140.
• Akoestisch kenmerk van blaffen van ovariohysterectomie en intacte Duitse herder teven Hyeon-Hee KIM1), Seong-Chan YEON1)*, Katherine-Albro HOUPT2), Hee-Chun LEE1), Hong-Hee CHANG1) en Hyo-Jong LEE1)

Deze inhoud is nauwkeurig en waarheidsgetrouw voor zover de auteur weet en is niet bedoeld ter vervanging van formeel en persoonlijk advies van een gekwalificeerde professional.