Wat u moet weten over de langstaartgrashagedis
Grashagedissen met lange staart zijn prachtige reptielen die vrij populair zijn geworden in de dierenhandel. Ze zijn genoemd naar de opmerkelijke lengte van hun staarten, die meestal meer dan drie keer de lengte van de rest van hun lichaam zijn.
Snelle feiten:
- Latijnse naam: Takydromus sexlineatus (Daudin, 1802)
- Familie: Lacertidae is een familie verspreid over Europa, Azië en Afrika.
- Verspreiding en habitat: deze soort komt voor in Zuidoost-Azië, in graslanden, moerassen en sommige bossen.
- In gevangenschap: deze soort is een hagedis equivalent van een gemeenschapstankkeuze, omdat ze kunnen worden gehuisvest met andere niet-agressieve soorten met een vergelijkbare kop plus lichaamslengte.
Wat u moet weten over langstaartgrashagedissen
- Uiterlijk
- Distributie
- Habitat en gewoonten
- Fokkerij
- Beschikbaarheid
- Zorg
- Potentieel van huisdieren
1. Uiterlijk
De zes soorten in het geslacht Takydromus zijn gemakkelijk te herkennen aan hun extreem lange staart, die vijf tot zeven keer langer is dan het hoofd en het lichaam. Het hoofd is lang, scherp en hoog, het trommelvlies is zichtbaar en functionele oogleden aanwezig. Lichaamsschalen zijn groot, rechthoekig en gekoeld. Een vergrote rij dorsale schubben loopt langs de achterkant aan elke kant van het lichaam. Er is een duidelijke zijplooi in de buurt van de buik op elke flank. De ledematen zijn van normale grootte, maar de cijfers zijn erg lang en dun, een andere aanpassing die helpt om het gewicht van de hagedis te verdelen. Buikschalen zijn groot, rechthoekig en in verschillende rijen gerangschikt. De staart is stevig, rond in doorsnede en bedekt met grote schubben. Indien losgemaakt, zal een nieuwe staart opnieuw groeien.
Volwassen grasstaarthagedissen voor volwassenen variëren in grootte van 1, 5 tot 2, 15 inch (hoofd + lichaam), of 10 inch in totaal voor een grote volwassene.
Kleur
Deze soort is variabel van kleur. Het lichaam is over het algemeen bruin met maximaal zes rijen lichtgele strepen. De zijkanten van het lichaam kunnen donkerbruin, lichtbruin, olijf- of grasgroen zijn.
2. Distributie
De soort bestaat in heel Zuid- en Zuidoost-Azië, van seizoensgebonden vochtige gebieden in Oost-India tot Birma, Thailand en West-Indonesië, en in het noorden tot Vietnam, Loa en Cambodja.
3. Habitat en gewoonten
Grasstaarthagedissen met lange staart brengen een groot deel van de dag "zweven" langs de uiteinden van bosjes dik gras, waar ze actief zoeken naar de kleine geleedpotigen waaruit hun dieet bestaat. Ze komen het meest voor in graslanden die regelmatig seizoensgebonden regenval krijgen of in de buurt van staande bossen zijn, maar ontbreken in meer droge gebieden. 'S Nachts rollen ze meestal rond of kruipen ze in de basis van het lange gras of zoeken ze hun toevlucht onder planken, boomstammen of ander puin. Ze zijn niet bijzonder territoriaal, dus mannen en vrouwen worden vaak dichtbij elkaar waargenomen.
4. Fokken
Zelden gerapporteerd, en meestal iets dat zojuist gedaan is door goed verzorgde exemplaren. Vrouwtjes leggen twee tot vier kleine witte eieren die worden afgezet tussen de basis van grassen of onder boomstammen, plaatsen waar de luchtvochtigheid ongeveer 75 - 80% kan blijven. Het natuurlijke broedseizoen vindt plaats van april tot juni en vrouwtjes kunnen maximaal zeven koppelingen per jaar leggen. Hatchlings, hoewel klein (0, 33 inch, kop + lichaam), hebben al de karakteristiek lange staart. Voer kuikens vleugelloze fruitvliegjes en "speldenknop" -formaat krekels.
5. Beschikbaarheid
Redelijk gebruikelijk in de dierenhandel, waar ze meestal zijn gehuisvest in grote terraria, samen met anoles en huisgekko's. Dit is een van de weinige soorten die het goed kan doen in een dergelijke gemengde soort. Prijs is over het algemeen minder dan $ 10 (VS).
6. Verzorging
Grashagedissen met lange staart zijn actieve, snelle hardlopers die leven waar grassen vrij hoog kunnen groeien. De lange stevige staart wordt gebruikt om het lichaamsgewicht te verdelen - werkt als een sneeuwschoen - zodat hagedissen over de toppen van dunne plukjes gras kunnen scheren. 'S Nachts trekken ze zich terug naar de bases van grasbossen, onder boomstammen en losse schors, of in een ander toevluchtsoord. Ze graven niet. Oppervlaktebedekking, zoals kleine planten of planken, is essentieel. Hagedissen halen hun water uit bladeren en van glas, dus zorg voor een lichte nevel minstens drie keer per week (twee of meer keer in de zomer). Houd temperatuur in het bereik van 72-95º F. Verlichting is belangrijk; zorg elke dag 2-3 uur voor een ultraviolette lamp.
Grashagedissen met lange staart voeden zich met kleine zacht geleedpotigen in de natuur en nemen vliegen, vlinders, kevers, mieren, termieten en winkelcentrumspinnen mee. Terrariumspecimens doen het goed op een dieet van kleine krekels, fruitvliegen (vleugelloos of normaal) en waxwormen. Elke volwassen hagedis heeft ongeveer zes meelwormen (of equivalent) per week nodig. Zorg altijd voor een ondiepe schaal met schoon water en spuit terrariumplanten minstens drie keer per week.
7. Potentieel van huisdieren
Deze hagedissen zijn extreem winterhard in gevangenschap en zijn goede huisdieren. De staart kan vallen als de hagedis ruw of onjuist wordt behandeld, maar het is niet zo waarschijnlijk dat het gebeurt voor veel andere kleine hagedissen. Grashagedissen met lange staart kunnen veilig worden ondergebracht bij andere hagedissen met een vergelijkbare lichaamsgrootte, zoals kleine skinks, gekko's en anoles (zie foto).
