10 tips om te voorkomen dat een hond reactief wordt aan de lijn

Wat is lijnreactiviteit bij honden?

Zoals de naam al aangeeft, verwijst riemreactiviteit bij honden naar honden die zich bezighouden met reactief gedrag wanneer ze aangelijnd zijn.

Het uitlaten van deze honden kan een behoorlijke uitdaging worden, omdat hun gedrag behoorlijk dramatisch kan zijn en u in gênante of lastige situaties kan brengen.

Leash-reactiviteit kan worden veroorzaakt door een verscheidenheid aan stimuli en situaties. Elke hond kan ook anders reageren.

Ongeacht de onderliggende oorzaak, misschien bent u wanhopig op zoek naar oplossingen om de situatie te verbeteren en eindelijk te kunnen genieten van een rustige wandeling.

Het goede nieuws is dat er verschillende strategieën zijn die u kunt gebruiken, maar als uw hond agressief gedraagt ​​en u zich zorgen maakt over de veiligheid van anderen om u heen, of als uw hond overweldigend gestrest is, kunt u het beste samenwerken met een hondengedragstherapeut. professioneel.

In dit artikel gaan we het hebben over:

• Veelvoorkomende triggers voor hondenriemreactiviteit
• De tekenen van leibandreactiviteit bij honden
• De belangrijkste functies van het gedrag
• 10 tips om dit gedrag aan te pakken

Wat triggert lijnreactiviteit bij honden?

Wat het reactieve gedrag veroorzaakt, kan per hond verschillen. Erkennen wat het reactieve gedrag bij uw hond veroorzaakt, geeft u kracht omdat u stappen kunt ondernemen om dergelijke blootstellingen met volledige intensiteit te voorkomen.

Voor sommige honden wordt de reactiviteit veroorzaakt door passerende auto's, mensen op fietsen, kinderen op skateboards, terwijl het voor anderen kan gaan om het zien van andere honden, of misschien mensen die een zonnebril of hoed dragen.

Sommige honden kunnen ook reactief worden als reactie op bepaalde objecten waarmee ze niet zo vertrouwd zijn, zoals vlaggen of verkeerskegels, graafmachines en betonmolens.

Dingen die onverwachts bewegen, kunnen ook een reactieve reactie uitlokken, zoals bladeren, plastic zakken of papieren die door de wind worden geblazen, of onverwachte dingen zoals lucht die uit een ventilatieopening komt of het geluid van een terugslaande motor van een auto.

Ongeacht de trigger, de reactie is over het algemeen hetzelfde - een bijna explosieve reactie die het een grote uitdaging maakt om de hond onder controle te houden!

Hoe ziet lijnreactiviteit eruit?

Het reactieve gedrag kan van hond tot hond verschillen. Het is belangrijk dat u leert hoe u de lichaamstaal van uw hond kunt lezen, zodat u eventuele voortekenen van toenemende spanning gemakkelijk kunt herkennen.

• Hypervigilantie (hond kijkt alle kanten op, oren gericht op elk geluid)
• Verstevigend
• Staren
• Pupil verwijding
• Verlaagd lichaam
• Pilo-erectie (verhoogde nekharen)
• Verrassend
• Aan het zeuren
• Blaffen
• Grommen
• Longeren

Wat zijn de belangrijkste functies van het gedrag?

Leash-reactiviteit bij honden gebeurt niet zomaar in een opwelling. Integendeel, het gedrag van blaffen en uitwijken heeft een specifieke onderliggende functie die het gedrag aanwakkert en in stand houdt.

In het algemeen kan worden gezegd dat hondenriem-reactiviteitsgedrag kan worden ingedeeld in twee hoofdcategorieën: ontsnapping en toegang. Elk van deze kan honden triggeren om vergelijkbare reacties te vertonen.

Ontsnappen

Ontsnappen, zoals geïmpliceerd, houdt in dat honden proberen te ontsnappen aan een stimulus of omstandigheid die zij als onaangenaam of aversief ervaren.

Wanneer honden aangelijnd zijn, worden ze kwetsbaarder omdat hun keuze om te vluchten wordt weggenomen en dit brengt hen vaak in de situatie om te kiezen voor "vechten" versus vluchten.

De stimulus of situatie veroorzaakt een opwindingseffect op de sympathische-bijnier-medullaire (SAM) en hypothalamus-hypofyse-bijnier (HPA) routes van de hond.

Catecholamines (epinefrine en noradrenaline) veroorzaken het vrijkomen van energie samen met een toename van de hartslag en bloeddruk, die typerend zijn voor de vlucht- en vechtreactie van de hond.

Deze honden proberen daarom afstand te creëren tussen zichzelf en de trigger, maar aangezien ze niet kunnen vluchten, worden ze gedwongen een dreigende vertoning op te zetten in de hoop de trigger weg te jagen.

Stel je bijvoorbeeld voor dat iemand doodsbang is voor muizen. Een muis komt het huis binnen en nadert de persoon. De persoon die in het nauw wordt gedreven, zal met haar voeten stampen in de hoop het knaagdier weg te jagen. De muis merkt de dreiging en snelt terug naar zijn oorspronkelijke schuilplaats, een spleet in een muur.

Aangezien dit gedrag 'werkt', zal deze persoon dit gedrag in de toekomst herhalen als een soortgelijke omstandigheid zich opnieuw voordoet.

Bij honden zien we de repetitie van dit gedrag vrij vaak in het geval van blaffende honden naar de postbode. Schors na blaf realiseert de hond zich al snel dat de postbode uiteindelijk vertrekt, en daarom 'werkt' zijn geblaf uiteindelijk.

Dit is natuurlijk vanuit het perspectief van de hond, wij mensen weten zeker dat de postbode niet aan de hond ontsnapt, maar gewoon doorgaat met zijn postwerk!

Toegang

Toegang, zoals de naam al aangeeft, houdt bij toegangsgestuurd gedrag in dat honden proberen toegang te krijgen tot een stimulus die ze aantrekkelijk vinden.

Op het eerste gezicht lijkt het misschien vreemd dat een hond blaft, gromt en uitvalt als hij iets aantrekkelijks wil bereiken, maar in werkelijkheid worden die boze geluiden veroorzaakt door frustratie.

Dit zijn typisch honden die sociale vlinders zijn en een geschiedenis hebben van goed spelen met andere honden in het hondenpark waar ze niet aangelijnd zijn, maar als ze aangelijnd zijn, zullen ze het hondenequivalent van een "driftbui" krijgen als ze niet kunnen gaan om honden te begroeten en te ontmoeten tijdens wandelingen.

Deze vorm van leibandreactiviteit is heel anders dan die veroorzaakt door angst en vereist daarom een ​​andere aanpak.Als je denkt dat je hond uit frustratie blaft omdat hij geen mensen of andere honden kan ontmoeten, bekijk dan de gids over barrièrefrustratie bij honden.

Dit artikel gaat meer in op reactiviteit aan de lijn waarbij honden betrokken zijn die proberen te ontsnappen aan een stimulus en situatie en reageren door te grommen, blaffen en uitvallen.

10 tips om te voorkomen dat een hond reactief wordt aan de lijn

Om te voorkomen dat een hond reactief wordt aan de lijn, moet je een veelzijdige aanpak volgen, waarbij je het probleem vanuit verschillende invalshoeken aanpakt. Dit komt omdat er achter het uitwijken en blaffen onderliggende emoties spelen.

Daarom kan worden gezegd dat blaffen en uitvallen gewoon de uiterlijke manifestaties zijn van interne onrust, en daarom is het belangrijk om de oorzaak van het gedrag aan te pakken, wat de onderliggende emotionele reactie is op de eerder besproken triggers en situaties.

Hieronder volgen daarom verschillende manieren om reactiviteit aan de lijn bij honden te "stoppen". Het woord "stop" staat tussen aanhalingstekens omdat er nooit garanties kunnen worden gegeven over de uitkomst van gedragsverandering, en omdat het gedrag meer dan alleen stoppen zal worden beheerd.

1) Voorkom herhaling van problematisch gedrag

Net zoals acteurs steeds beter worden in hun recitals, hoe meer ze oefenen, hoe meer het uitval- en blafgedrag van uw hond zich vestigt en meer en meer een gewoonte wordt, met dank aan herhalingen. Zoals het gezegde luidt: "oefening baart kunst".

Het spreekt dan ook voor zich dat een fundamenteel onderdeel van het revalidatieproces is om te voorkomen dat uw hond blaft en uitvalt.

Dit is het punt: zelfs als uw hond af en toe uitvalt en blaft, aangezien hij zijn triggers niet altijd tegenkomt tijdens wandelingen, houden die incidentele repetities het gedrag levend, omdat ontsnappen aan angstige of stressveroorzakende situaties een adaptief gedrag is dat zal volharden omdat het wordt geassocieerd met overleven.

Het voorkomen van repetitie kan daarom betekenen dat u niet meer hoeft te wandelen totdat uw hond beter is uitgerust met copingvaardigheden en heeft aangetoond in staat te zijn om blootstellingen van lage intensiteit aan triggers te tolereren. Door uw hond van de reactiviteitsmist te halen, kunnen jullie allebei wat opluchting krijgen.

Geen zorgen, dit is geen permanente oplossing en er zijn veel manieren om uw hond actief en gelukkig te houden door middel van hersenspelletjes, voedselpuzzels, clickertraining, foerageermogelijkheden, leuke spelletjes in de tuin (aporteren, schattenjachten, gebruik van grote herdersballen voor honden), snuffelavonturen, hondensporten, wandelingen op het platteland (als u er absoluut zeker van bent dat de triggers van uw hond niet verschijnen).

2) Stel een lijst samen van de triggers van uw hond

"Voorarm is gewaarschuwd", luidt het gezegde. Met andere woorden, kennis is macht. Hoe meer u weet wat de reactiviteit van uw hond precies triggert, hoe meer controle u over de trigger zult hebben.

Als uw hond meerdere triggers heeft, vermeld ze dan in hiërarchische volgorde, met degene die de meest significante reacties veroorzaken bovenaan.

Houd er echter rekening mee dat uw hond soms één specifieke trigger heeft, maar als hij daar eenmaal op reageert, kan hij zo hyperreactief worden dat hij zal schrikken en ook op andere dingen zal reageren, wat normaal gesproken geen reactie zou veroorzaken wanneer uw hond is op baseline.

3) Vertrouwd raken met desensibilisatie en tegenconditionering

Dit zijn twee zeer krachtige technieken voor gedragsverandering die ook bij mensen worden gebruikt om angsten en fobieën te behandelen.

Desensibilisatie is eenvoudigweg het proces waarbij u uw hond op een systematische manier blootstelt aan zijn triggers, zodat deze zijn uitval- en blafgedrag niet oproepen. Dit betekent vaak dat ze op afstand moeten worden gepresenteerd als de trigger visueel is of opnames op een laag volume moeten afspelen als de trigger auditief is.

Tegenconditionering is in plaats daarvan het proces van het creëren van positieve associaties met de trigger.Het doel is het opwekken van wat bekend staat als een geconditioneerde emotionele reactie, waarbij de hond van bang zijn voor de trigger gaat naar ernaar uitkijken omdat het tot prachtige dingen leidt. De meest gebruikelijke uitvoering hiervan is door het gebruik van voedsel. Kortom, elke keer dat de trigger wordt gezien, krijgt de hond iets van hoge waarde te eten.

Wanneer desensibilisatie wordt gecombineerd met tegenconditionering, krijg je dus het beste van twee werelden: lage, meer aanvaardbare blootstellingen aan de trigger en prachtige associaties met voedsel.

4) Word een professional in het lezen van uw hond

Om gedragsverandering correct door te voeren, is het belangrijk om vertrouwd te raken met de lichaamstaal van uw hond. Herken wanneer hij zich op een emotioneel basisniveau bevindt en wanneer hij begint te toeren.

Als je opnames hebt van het reactieve gedrag van je hond, bekijk ze dan in slow motion en let goed op de voortekenen. Er kan een snelle lipbeet zijn geweest of de huid op het voorhoofd rimpelen of hij kan stoppen met hijgen en zich concentreren op iets in de verte.

Een goed gedragsveranderingsplan zorgt ervoor dat uw hond zich oriënteert op de trigger, maar zonder dat hij reageert. Je moet dus extra goed opletten dat je hond niet over drempel gaat.

5) Vervangend gedrag van de trein

Het doel is om geleidelijk een alternatief gedrag voor uw hond te trainen om deel te nemen en een vloeiende reactie te krijgen, zodat deze uiteindelijk kan worden gevraagd in het aangezicht van de trigger.

Deze training moet worden gestart in het comfort van thuis, weg van afleiding. Bij gevallen van reactiviteit heb ik meer succes gevonden bij het gebruik van dynamisch gedrag dan statisch gedrag (zoals zitten, liggen en blijven), omdat ik merk dat honden meer moeite hebben om stil te blijven als ze zich zorgen maken over hun omgeving.

Een van mijn favoriete vervangende gedragingen om te trainen is aandacht volgen (waarbij de hond naar me kijkt terwijl hij langs afleidingen loopt).

Je kunt dit trainen door in de gang te beginnen met brokjes, dan naar de veranda en tuin te gaan met waardevolle lekkernijen, en dan korte wandelingen heen en weer te maken voor het huis als je zeker weet dat er geen triggers zijn.

Ik zou ook aanraden om te werken aan het conditioneren van uw hond om te reageren op een smakkend geluid. Train dit door het geluid te maken en uw hond dan meteen iets lekkers toe te werpen. Smakkend geluid/traktatie, smakkend geluid/traktatie.

Oefen in gebieden met weinig afleiding en voeg geleidelijk aan afleidingen toe (maar niet de daadwerkelijke trigger). U wilt dat uw hond zich onmiddellijk naar u oriënteert voor zijn traktatie bij het horen van dit geluid.

7) Acclimatiseer aan een muilkorf

Bij het werken aan gedragsverandering staat veiligheid voorop. Als u zich zorgen maakt, kan uw hond agressief reageren naar andere honden of mensen in het geval dat mensen of honden te dichtbij komen of als de riem uit uw hand zou glippen, dan kunt u uw hond het beste een muilkorf laten dragen.

Ik raad meestal een bijtvaste muilkorf aan, zoals de draadmandmuilkorven van Dean en Tyler en sommige soorten Jafco-muilkorven. Hiermee kunt u nog steeds lekkernijen voeren en uw hond laten hijgen. Houd er rekening mee dat kindervingers door openingen kunnen passen, dus u hebt mogelijk muilkorven zonder openingen nodig (zoals muilkorven met "krukbeschermers") als uw hond in de buurt van kinderen is.

Houd er rekening mee dat het trainen van de muilkorf enige tijd kost, dus u wilt hier van tevoren aan werken door middel van desensibilisatie en tegenconditionering om uw hond te helpen wennen aan het dragen van een muilkorf.

8) Houd uw hond beter onder controle

Gewoon een gewone halsband met gesp die aan een riem is bevestigd, geeft u in het algemeen een slechte controle over uw hond.

Dit kan u persoonlijk ook stress en angst bezorgen wanneer u gaat wandelen, omdat u bang bent om te vallen, of omdat uw hond u te dicht bij de trekker sleept of zo sterk trekt dat de riem door uw hand glijdt.

Uw hond kan deze stress voelen, en dit kan langs de lijn gaan tot het punt waarop u elkaars emoties voedt.

Door een beter gevoel van controle te hebben, kunt u zich zelfverzekerder voelen. Voor meer controle raad ik aan een harnas aan de voorkant te gebruiken waarbij de riem aan de voorste ring van het harnas wordt bevestigd. Voor de veiligheid maak ik de riem graag vast aan de normale halsband van de hond en aan de voorste ring van het harnas, zodat ik een back-up heb voor het geval de uitrusting uitvalt.

Voor gevallen waarin ik me vooral zorgen maak over veiligheid, of als het moeilijk is om de hond uit te laten, kan ik zelfs investeren in een hoofdhalster. Een van mijn favorieten is de Gentle Leader. Bedenk dat dit een acclimatisatieproces vereist, zoals de snuit.

Ik raad prikhalsbanden, halsbanden of schokhalsbanden niet aan, omdat deze het tegenovergestelde doen van wat ik probeer te bereiken, omdat ze ongemak/pijn veroorzaken.

6) Begin met eenvoudige systematische blootstellingen

Als je eenmaal hebt geleerd hoe je de lichaamstaal van je hond moet lezen, de basisprincipes van desensibilisatie en tegenconditionering, hoe je een hond onder de drempel kunt houden, je hond aan de snuit (en andere trainingsuitrusting) hebt laten acclimatiseren en vervangend gedrag hebt geoefend, is het tijd om te beginnen werken met systematische blootstellingen.

Dit zijn opnieuw belichtingen met een lage intensiteit waarbij je de intensiteit van de trigger kunt regelen door middel van opstellingen (zoals vrijwilligers die op afstand heen en weer lopen).

U zult nog niet om getraind vervangingsgedrag vragen, omdat het voor een hond niet gemakkelijk is om operant gedrag te vertonen wanneer hij zich zorgen maakt over een mogelijke trigger (denk aan proberen te focussen wanneer een grote spin op het punt staat op uw arm te kruipen!), en bovendien wil je dat je hond zich concentreert op de trigger, zodat je hem kunt koppelen aan goede dingen.

Er zijn verschillende spellen en oefeningen die gebruik maken van desensibilisatie en tegenconditionering die handig zijn bij het werken met reactieve honden.

Deze oefeningen/spelletjes zijn voor de hond vrij eenvoudig uit te voeren, omdat er niet veel denkwerk bij komt kijken, maar alleen kijken naar triggers en er positieve associaties mee vormen.

Een geweldig spel om te spelen om positieve associaties met een trigger te creëren, is de Look at That Exercise. In deze oefening voer je gewoon traktaties wanneer je hond de trigger ziet, met als doel een positieve geconditioneerde emotionele reactie. Als ik een hond heb die niet erg territoriaal is, kan ik deze oefening zelfs binnenshuis beginnen door vanuit een raam op afstand naar de trigger te kijken.

Als u de zaken kristalhelder wilt maken, kunt u de Open Bar/Close Bar-methode gebruiken, waarbij u profiteert van visuele belemmeringen. Als uw hond bijvoorbeeld reactief is naar andere honden, laat dan een helper een hond evenwijdig aan geparkeerde auto's uitlaten. Geef traktaties als uw hond de andere hond ziet, stop met het voeren van traktaties als hij hem niet meer ziet (omdat de auto's het zicht blokkeren).

Het Engage Disengage-spel is een andere nuttige methode die ook desensibilisatie en tegenconditionering omvat.

Een ander nuttig spel dat tot doel heeft positieve associaties op te wekken, is een 'Treasure Hunt-spel'. Als je de trigger op een afstand ziet, gooi je een handvol lekkernijen en zeg je "vind het!" op een vrolijke toon terwijl je naar de lekkernijen wijst.

Een Treat Toss-spel bestaat er in plaats daarvan uit dat de hond de trekker op een afstand opmerkt, ik maak dan het smakkende geluid en gooi het lekkers een beetje vooruit op de weg zodat de hond het kan vangen. Ik heb gemerkt dat sommige honden beter reageren op weggegooide lekkernijen dan op handvoeding, omdat het hun prooidrift stimuleert en hen in staat stelt om ook wat energie vrij te maken.

7) Voortgang naar daadwerkelijke training

Zodra uw hond tekenen heeft vertoond van het associëren van de trigger met smakelijke traktaties en hij in een rustigere staat is, kunt u om het vervangende gedrag gaan vragen.

Direct na het passeren van de trekker, maak je smakkende geluid, houd het lekkers op ooghoogte en vraag je hond om een ​​paar aandachtsstappen te doen, terwijl je naar je kijkt terwijl je hem bij elke stap iets lekkers geeft. Eenmaal voorbij de trigger, geen traktaties meer. Maak duidelijk dat de trigger is wat al het plezier begint!

8) Zorg voor een plan voor tegenslagen

Als uw hond op enig moment reactief wordt, beschouw dat dan als een teken dat u te snel bent gevorderd of dat de trigger op een te intens niveau was.

Beëindig de sessie met een positieve noot, voer traktaties zoals uw hond het ziet van een afstand die geen reactie oproept, en noem het een dag.

Als u eenmaal thuis bent, noteert u in gedachten dat u de trigger op minder intense niveaus presenteert. Het kan zijn dat de trigger te dichtbij of te lang werd gepresenteerd of te geanimeerd was. Elk van deze elementen moet één voor één worden gepresenteerd, te veel elementen die tegelijk worden gepresenteerd, kunnen een hond gemakkelijk naar de rand duwen.

Het kan ook zijn dat uw hond thuis andere stressvolle gebeurtenissen heeft doorstaan ​​en door het stapelen van triggers zijn drempel om zich reactief te voelen tijdelijk is verlaagd. Misschien voelt hij zich niet goed, of was de blootstelling gewoon te veel verschillende elementen tegelijk.

9) Overweeg kalmerende hulpmiddelen

Voor gevallen van reactiviteit die niet al te snel reageren, moet u mogelijk wat kalmerende hulpmiddelen toevoegen. Voorbeelden hiervan zijn kalmerende supplementen, DAP-halsbanden, kalmerende sprays, enz.

In bepaalde gevallen, wanneer de hond een bijtrisico loopt of reactiviteit optreedt in verschillende contexten, of wanneer de triggers moeilijk te beheersen zijn en er geen verbetering optreedt, kan het gebruik van medicijnen die door de dierenarts zijn voorgeschreven, worden aanbevolen.

10) Overweeg professionele hulp

Het spreekt voor zich dat reactiviteit bij honden idealiter moet worden aangepakt met de hulp van een professional voor de veiligheid en de juiste implementatie van gedragsverandering.

Het is belangrijk om hulp te zoeken bij professionals die zich inzetten voor krachtloze training en gedragsverandering.

Professionals om uit te zoeken zijn onder meer hondentrainers die gespecialiseerd zijn in reactiviteit, gecertificeerde veterinaire gedragsdeskundigen en gecertificeerde toegepaste gedragstherapeuten voor dieren.

Het belang van het verbeteren van het emotionele welzijn van de hond (en dat van u ook!)

Naast het werken rond de reactiviteit, is het belangrijk om niet te vergeten ook het algehele emotionele welzijn van de hond aan te pakken.

Verbeteringen kunnen worden aangebracht door de algehele stress in het leven van de hond te verminderen, het zelfvertrouwen van de hond te vergroten en de hond te helpen om ermee om te gaan.

Bijzonder gunstig kan zijn het toevoegen van verrijking in de vorm van hersenspellen en voedselpuzzels, het toevoegen van een trainingsregime, het bevorderen van positieve ervaringen, vormgeven, clickertraining, impulsbeheersingstraining, de hond de wereld in zijn eigen tempo laten verkennen, frustratietolerantie opbouwen, splitsen oefeningen in eenvoudige stappen, de hond leren ontspannen.

Een ander belangrijk aspect is het beheersen van ons eigen gedrag. Hoogstwaarschijnlijk als u een reactieve hond bezit, bent u ook emotioneel geladen.

Leer je meer ontspannen te voelen, haal diep adem en voorkom dat je de riem strak trekt op het moment dat je een prikkel opmerkt waar je hond op reageert. Deze reflexachtige actie zal uw hond waarschuwen voor gevaar, helemaal langs de lijn lopen en hem ook reactief maken.

Door tot op zekere hoogte babystapjes te nemen, "rehabiliteert" u ook uzelf en uw hond en leert u hoe u hem "beter kunt lezen" en meer controle kunt krijgen over bepaalde situaties.

Wist je dat?

Als uw hond altijd reactief gedrag vertoont tijdens wandelingen door de buurt, kan het de moeite waard zijn om op een nieuwe plek aan het probleem te beginnen om nieuwe routines/gewoonten aan te leren.

Dit artikel is nauwkeurig en waarheidsgetrouw voor zover de auteur weet. Het is niet bedoeld ter vervanging van diagnose, prognose, behandeling, voorschrift of formeel en geïndividualiseerd advies van een dierenarts. Dieren die tekenen en symptomen van angst vertonen, moeten onmiddellijk door een dierenarts worden gezien.