Territoriale agressie naar andere honden behandelen

Kenmerken van territoriale agressie bij honden

Territoriale agressie jegens andere honden, zoals de naam al aangeeft, is een vorm van agressie die contextgebaseerd is en gericht is op honden die het waargenomen territorium van een hond naderen.

De uitdrukking "waargenomen eigendom" is hier de sleutel, gezien het feit dat eigendom vanuit het perspectief van een hond buiten de grenslijnen kan reiken. In veel gevallen kunnen honden daarom andere honden wegjagen op een behoorlijke afstand van het eigenlijke huis (zoals de weg die naar het huis leidt).

Aangetaste honden vertonen doorgaans afstandsverhogend gedrag (bedoeld om andere honden weg te sturen), zoals blaffen, grommen, uitvallen en zelfs aanvallen van andere honden die de "waargenomen grasmat" van de hond naderen.

Plaats

Omdat het een zeer contextuele vorm van agressie is, verwachten we dat territoriale agressie bij honden voorkomt in specifieke gebieden die als territorium worden gezien en niet dat het gebeurt in gebieden die niet geassocieerd zijn met waargenomen territorium.

Het belangrijkste kenmerk ligt daarom in het feit dat het agressieve vertoon plaatsvindt in gebieden die de hond als zijn/haar territorium beschouwt.

Dus om een ​​voorbeeld te geven, we zouden verwachten dat een hond territoriumagressie tegen andere honden vertoont wanneer de hond op het erf is, bij grenslijnen, tijdens wandelingen in de buurt en wanneer de hond in de auto zit (wat veel honden zowel waarnemen als territorium) of in een krat.

We zouden niet verwachten dat deze vorm van agressie plaatsvindt op nieuwe plaatsen of neutrale gebieden zoals trainingsklassen of op het kantoor van de dierenarts of andere plaatsen waar geen vertrouwd gevoel ontstaat.

Een hond die op alle honden reageert, ongeacht de plaats, heeft meer kans om te maken te hebben met een andere vorm van agressie, zoals angstagressie.

Belangrijkste eigenschappen

In tegenstelling tot angstagressie, die een vroeg begin kan hebben, wordt in het geval van territoriumagressie verwacht dat dit gedrag pas optreedt als de hond 6 maanden of ouder is.

Met name wordt verwacht dat het begin van territoriaal gedrag rond de leeftijd van 8 tot 10 maanden begint en in de volgende 12 tot 24 maanden steeds erger wordt, vooral als de omgeving van een hond niet correct wordt beheerd (lees meer over management onder de oplossingen sectie).

Bepaalde hondenrassen zijn vatbaarder voor territoriale agressie. Typisch aangetaste honden zijn bewakingsrassen en herdersrassen. Het is echter belangrijk om ook rekening te houden met de omgeving waarin de hond is opgegroeid.

Met name ondergesocialiseerde honden kunnen sneller territoriale agressie ontwikkelen als gevolg van gelijktijdige angstagressie.

Hoewel territoriumagressie brutaal kan lijken, waarbij de hond simpelweg indringershonden van zijn territorium wegstuurt, wordt aangenomen dat het ook enkele angstcomponenten heeft.

Doorgaans heeft de aanwezigheid van grenzen (zoals een deur, poort of omheining) de neiging om het gedrag te intensiveren, maar dat geldt ook voor besloten ruimtes, zoals auto's, kratten of de hond die aan een ketting of ketting zit. Honden die veel om het hek rennen en de neiging hebben om van hun erf te ontsnappen en tijd besteden aan het patrouilleren van hun waargenomen eigendommen, zullen eerder agressief handelen.

Het belangrijkste kenmerk van territoriale agressie is dat de agressie de neiging heeft te intensiveren met nabijheid. Met andere woorden, het escaleert naarmate andere honden dichter bij het waargenomen territorium komen en deëscaleert zodra ze er voorbij zijn.

Wist je dat? Bepaalde hondengedragingen kunnen gemakkelijk op een copycat-manier worden overgedragen op andere honden die een huishouden delen. Het fenomeen van honden die leren door naar andere honden te kijken staat bekend als "sociale facilitatie." Daarom, als je een hond hebt die vatbaar is voor territoriaal gedrag, wil je hem/haar scheiden van de andere honden, anders lopen de andere honden het risico om ook "territoriaal" te worden.

Hoe territoriale agressie jegens honden te behandelen

Het behandelen van territoriale agressie jegens andere honden vereist een combinatie van gedragsverandering en training. Voor de veiligheid en correcte uitvoering van gedragsverandering is het belangrijk de hulp in te schakelen van een professional.

De onderstaande tips zijn daarom slechts voorbeelden van wat een gedragsveranderingsplan kan inhouden, aangezien elke hond een individuele aanpak nodig heeft.

Sluit medische aandoeningen uit

Het is altijd een goed idee om medische oorzaken voor hondenagressie uit te sluiten, vooral als het gedrag uit het niets is begonnen. Er zijn verschillende aandoeningen die het opwindingsniveau van een hond kunnen verhogen, waardoor de kans groter is dat ze reageren.

Namelijk hypothyreoïdie (lage schildklierwaarden), hyperadrenocorticisme (ziekte van Cushing), gehoorverlies, verlies van gezichtsvermogen en elk type neurologische of pijnlijke aandoening waardoor een hond zich kwetsbaar of opgesloten kan voelen, zijn enkele belangrijke verschillen die moeten worden uitgesloten voordat wordt aangenomen dat de probleem is volledig gedragsmatig.

Het gebruik van sommige medicijnen zoals corticosteroïden (zoals prednison), fenylpropanolamine en theofylline kan ook de angst vergroten en gedragsveranderingen bij honden veroorzaken.

Gebruik managementtechnieken

Heb je ooit het gezegde "oefening baart kunst" gehoord? Welnu, naast het feit dat acteurs goed kunnen presteren nadat ze een stuk keer op keer hebben geoefend, stellen honden die territoriaal gedrag keer op keer oefenen hen in staat er bijzonder goed in te worden, waardoor ze een gevestigde gewoonte worden die steeds moeilijker uit te roeien is.

Hier is het punt, elke keer dat uw hond blaft, gromt of uitvalt naar andere honden, zal hij of zij gaan denken dat het dankzij zijn blaffen, grommen of uitvallen is dat de andere hond uiteindelijk weggaat.Het gevoel van opluchting dat wordt verkregen wanneer de andere hond vertrekt, is behoorlijk krachtig, waardoor het gedrag een sterke bekrachtigingsgeschiedenis kan opbouwen.

Beheer omvat daarom het nemen van maatregelen om te voorkomen dat honden hun problematische gedrag repeteren. Hier zijn slechts enkele voorbeelden:

• Als uw hond uit de tuin ontsnapt, moeten maatregelen worden genomen om dit te voorkomen. Repareer eventuele gaten en gaten in uw afrastering.
• Als uw hond zich territoriaal gedraagt ​​naar andere honden die langs de tuin lopen, beperk dan de toegang tot de tuin wanneer dergelijke honden voorbij lopen. Als uw hond uit de tuin gehaald moet worden, houd hem dan aangelijnd op een afstand van de omheining.
• Als uw hond zich territoriaal gedraagt ​​in de auto, parkeer dan ver weg van andere honden.
• Als uw hond zich territoriaal gedraagt ​​wanneer hij andere honden door een binnenraam ziet, voorkom dan toegang tot zo'n raam (gebruik babyhekjes of bedek de ramen met ondoorzichtige raamfolie of gordijnen).
• Als uw hond zich territoriaal gedraagt ​​wanneer hij wordt meegenomen op wandelingen in de buurt, loop dan af en toe dat er minder honden in de buurt zijn en train uw hond een noodomkeer als er een andere hond uw kant op komt.

Zorg voor lichaamsbeweging en mentale stimulatie

Honden gedijen goed wanneer ze worden voorzien van beweging en mentale stimulatie. Beroofd van dit belangrijke duo, zullen honden eerder chronisch gefrustreerd raken, wat kan leiden tot ongewenst gedrag.

Het is bewezen dat aërobe oefeningen honden in staat stellen opgekropte energie vrij te maken, terwijl ze ook feel-good endorfines vrijgeven, die bekend staan ​​om het bevorderen van rustiger gedrag.

Geestelijke stimulatie in de vorm van hersenspelletjes, voedselpuzzels en training zorgt voor de mentale verrijking waar honden naar hunkeren, waardoor instinctief gedrag op een positieve manier kan worden geuit.

Vermijd correcties

Het kan erg verleidelijk zijn om correcties uit te voeren door middel van een schokhalsband, een prikhalsband of een chokeketting telkens wanneer de hond territoriaal handelt tegenover honden, maar dit kan averechts werken.

Dit is het punt: honden zijn dieren die leren door associaties.Als een hond nekpijn heeft en de eigenaar de hond bij de halsband grijpt wanneer er een bezoeker aan de deur staat, kan de hond na verloop van tijd die pijn associëren met de bezoeker.

Hetzelfde kan gebeuren bij het gebruik van schok-, prik- en wurghalsbanden of andere op afkeer gebaseerde methoden. Kortom, als uw hond elke keer dat hij een andere hond ziet naderen een correctie krijgt, kan hij de aanwezigheid van de andere hond gaan associëren met de pijn/onaangename sensatie.

Dit verhoogt alleen maar het stressniveau van de hond en heeft de neiging om dingen te verergeren in plaats van te verbeteren.

Implementeer gedragsverandering

Het doel van gedragsverandering is om de hond op een gestructureerde, geleidelijke manier bloot te stellen aan zijn triggers (door desensibilisatie) om de hond onder de drempel te houden en tegelijkertijd positieve associaties te creëren (door tegenconditionering).

Dus in het geval van een hond die territoriaal is ten opzichte van andere honden, kan gedragsverandering de volgende stappen met zich meebrengen.

• Zoek een afstand waar de hond zich onder de drempel bevindt. Uw hond moet de andere hond kunnen zien (die aan de lijn wordt gelopen door een helper), maar deze andere hond moet zich op een afstand bevinden die geen territoriaal gedrag oproept en uw hond geen bijzondere zorgen baart.
• Geef de hond waardevolle lekkernijen wanneer hij een andere hond voorbij ziet lopen. Je kunt een voorbeeld vinden van hoe dit wordt gedaan in het artikel over Leslie McDevitt's Look at Dog Game. Een andere nuttige oefening is de Open Bar/Closed Bar-methode van Jean Donaldson. Deze methode voegt een zekere mate van duidelijkheid toe, aangezien uw hond traktaties krijgt wanneer de andere hond in zicht is en er geen traktaties meer worden gevoerd wanneer de andere hond niet meer in zicht is. De levering van traktaties gebeurt afhankelijk van het zien van de andere hond.
• Oefen in verschillende sessies en zorg er altijd voor dat uw hond zich op zijn gemak voelt. Als uw hond ooit reageert, is dat vaak een teken dat hij niet klaar was voor dat niveau van blootstelling.Houd in de gaten wat de tegenslag kan hebben veroorzaakt (de andere hond was te dichtbij, was te hyper) en probeer de blootstelling de volgende keer te verminderen voordat u verder gaat.
• Streef naar het verkrijgen van wat bekend staat als een positief geconditioneerde emotionele reactie. Met andere woorden, uw hond kijkt uit naar de andere hond die langsloopt/nadert in plaats van bang te zijn voor zijn aanwezigheid.
• Naarmate uw hond beter wordt, begint u de criteria geleidelijk te verhogen. Met andere woorden: leg de lat hoger. Laat iemand de andere hond dichterbij laten lopen, maar wees zoals altijd extra voorzichtig bij het nemen van babystapjes. Gebruik de lichaamstaal/reacties van uw hond als een barometer of het tijd is om door te gaan naar de volgende stap. Uw gedragsdeskundige dient bekwaam te zijn in het lezen van honden en kan u hierbij helpen.

Train deze nuttige aanwijzingen

Als uw hond eenmaal rustiger is wanneer andere honden langslopen of naderen, kan het tijd zijn om de lat hoger te leggen en uw hond te trainen om ander gedrag te vertonen wanneer hij de andere hond ziet.

Train dit gedrag vloeiend door binnenshuis te beginnen waar geen honden zichtbaar zijn, en ga dan verder met oefenen in de tuin wanneer uw hond aangelijnd is en vervolgens tijdens wandelingen.

Als uw hond bijvoorbeeld niet tevreden is met andere honden die door de tuin lopen, kunt u uw hond trainen om te reageren op een smakkend geluid dat u met uw mond maakt. Dit geluid vertelt uw hond om naar u toe te komen voor een traktatie. Begin door eerst thuis een vloeiende reactie op het geluid te trainen voordat je buiten oefent en daarna in aanwezigheid van andere honden.

Als uw hond zich tijdens wandelingen territoriaal gedraagt ​​in de buurt van andere honden, kunt u hem trainen om te reageren op uw smakkende geluid en verschillende stappen van aandacht volgen (hond naast u volgen terwijl u in uw ogen kijkt) terwijl u de hond passeert. Dit vertelt je hond om naar je op te kijken als hij langs de andere hond loopt terwijl hij verschillende lekkernijen krijgt. Als je eenmaal ver voorbij de hond bent, stopt de afgifte van traktaties. Hier is een gids voor het trainen van uw hond om in uw ogen te kijken.

Als u aan het wandelen bent en loslopende honden naderen, kan het nuttig zijn om uw hond te leren uw hand te richten of achter u te blijven in een zit-blijf. Hier zijn meer tips: hoe u loslopende honden uit de buurt van uw hond kunt houden.

Als uw hond territoriaal is tegenover andere honden als hij in de auto zit, kunt u deze tips nuttig vinden: hoe kunt u voorkomen dat een hond zich territoriaal gedraagt ​​ten opzichte van de auto.

Het belang van werken met een professional

Nogmaals, het is belangrijk om samen te werken met een professional. Dit is voor uw veiligheid en de veiligheid van anderen om u heen. Wanneer honden erg reactief worden ten opzichte van andere honden, kunnen ze bijten wanneer ze worden aangeraakt of ze kunnen ruzie krijgen met de andere hond, en als u in de buurt bent of iemand anders is, kunt u het slachtoffer worden van een gerichte beet.

De gedragsprofessional kan u helpen de lichaamstaal van uw hond te lezen, de voortgang van uw hond te meten, realistische doelen te stellen en u door het plan te coachen om ervoor te zorgen dat u niet te snel of te langzaam vordert.

Het inroepen van de hulp van een gecertificeerde veterinaire gedragsdeskundige kan u veel voordelen opleveren. Hij of zij kan medische aandoeningen uitsluiten en bepalen of uw hond baat kan hebben bij farmacologische interventie.

Referenties

• Lindsey SR. Intraspecifieke en territoriale agressie. Handboek toegepast hondengedrag en -training. Ames, IA: Iowa State Press; 2001:219
• Endorfines en lichaamsbeweging: fysiologische mechanismen en klinische implicaties. Thorén P, Floras JS, Hoffman P, Seals DR. Med Sci Sports Exerc 22:417-428, 1990.
• Al met al Karen. Klinische gedragsgeneeskunde voor kleine dieren. St. Louis: Mosby, 1997: 8xj518-137.

Dit artikel is nauwkeurig en waarheidsgetrouw voor zover de auteur weet. Het is niet bedoeld ter vervanging van diagnose, prognose, behandeling, voorschrift of formeel en geïndividualiseerd advies van een dierenarts. Dieren die tekenen en symptomen van angst vertonen, moeten onmiddellijk door een dierenarts worden gezien.